Polski na wynos. Polecam! cz.2

9/30/2022

Polski na wynos. Polecam! cz.2

 


Autor: mgr Anna Kapusta, antropolożka społeczna i literaturoznawczyni w zakresie antropologii literatury. Biblioterapeutka, twórczyni i praktyczka koncepcji tekstoterapii kulturowej.

Polski na wynos. Polecam! cz. 2

Ewaluacja repozytorium internetowego do nauki (nauczania i samodzielnego uczenia się) języka polskiego jako obcego Polski na wynos https://www.polskinawynos.com


Zakładka „Słownictwo/Vocabulary” uporządkowana została według 33 tekstów i ćwiczeń leksykalnych im towarzyszących oraz typów ćwiczeń analogowych: słownictwa i definicji, krzyżówek, zadań na dobieranie (puzzli) i gier w parach. Druga kategoria ćwiczeń leksykalnych to zadania interaktywne on-line dostępne poprzez aplikacje: Learnig Apps, Quizlet, Memrise i Flickr. I w tej kategorii możliwe są udostępnienia materiałów on-line oraz samokontrola synchroniczna w trakcie wykonywania zadań lub linearna z użyciem klucza do ćwiczeń.

Zakładkę „Gramatyka/ Grammar” sporządzono niezwykle przejrzyście i konsekwentnie. Nauczyciel i uczący się znajdą tu: „Glosariusz terminów gramatycznych”, „Tablice gramatyczne”, „Tablice koniugacyjne”, „Teorię i ćwiczenia” (wersja cyfrowa kart do wydruku analogowego), „Ćwiczenia pdf” (interaktywne formaty ćwiczeń do wypełniania on-line), a osobny dział poświęcono osobliwościom w odmianie rzeczownika. Twórcy repozytorium przygotowali również gramatyczne gry w parach (karty pracy do pobrania i wydruku analogowego), „Ćwiczenia on-line” wykonywane za pośrednictwem aplikacji Learnclick, która synchronicznie sprawdza poprawność rezultatów i wskazuje błędy oraz „Kursy wideo”, czyli lekcje do odsłuchania na kanale YouTube. Zakładkę dopełnia także jeden zbiorczy klucz do wszystkich ćwiczeń i aktywne forum dyskusyjne umożliwiające pozostawienie komentarza lub zadanie pytania autorom kursu (prowadzone po polsku i po angielsku).

Dział „Lekcje/Lessons” tworzą przykładowe konspekty zajęć dedykowane wszystkim poziomom biegłości (A1-C2) wraz z osobnymi podkategoriami lekcji dla prawników „Prawo/Law”, „Lekcji konwersacyjnych/ Conversational lessons” oraz „Lekcji interaktywnych/ Interactive lessons”. Szczególnie cenne, wśród budujących wszystkie te kategorie materiałów autentycznych, są preparacje i fragmenty polskich aktów prawnych zaczerpniętych wprost z Dziennika Ustaw, co na pewno stanowi wartość dodaną dla prawników uczących się języka polskiego jako obcego.

W zakładce „Varia” umieszczono materiały do wydruku, pocięcia i analogowego używania podczas lekcji stacjonarnych (podkategoria „Gry i praca w parach/ Games and pair work”). Bardzo interesująca jest zainicjowana podzakładka „Książeczki/Easy reders”, która na razie zawiera jedynie e-booka poświęconego Stanisławowi Wyspiańskiemu (materiał dedykowany poziomowi A1). Prawdopodobnie docelowo ma się ona stać podręczną biblioteczką tekstów do samodzielnego czytania. Ostatni dział „Variów” to „FAQ”, czyli powstająca poradnia językowa umożliwiająca zadanie pytania o trudność lub ciekawostkę językową (formularz „Ask anything/Zapytaj”). Dotychczas pojawiły się w tej przestrzeni cztery wątki: „Dlaczego jeździmy do Hiszpanii, ale na Słowację i na Węgry”, „Dlaczego Włochy, a nie Italia”, „Dwa, dwie, dwaj, dwóch/dwu czy dwoje” i „Spójnik <<a>>, czy <<i>>?” Odpowiedzi na te pytania prezentują nie tylko obszerne wyjaśnienia językoznawcze, ale i są wzbogacone o cenne ćwiczenia sprawdzające zrozumienie i opanowanie danego problemu poprawnościowego we współczesnym języku polskim.

Cennym uzupełnieniem głównych zakładek jest dział „Dla dzieci”, który również znajduje się obecnie w fazie budowania (opublikowano kilka testowych zagadnień z różnych zakresów budowania sprawności i kompetencji językowych, m. in. polskie litery i grupy literowe, cyfry od 0 do 10, pytanie „co to jest” oraz kolory). Nauczyciel lub opiekun dziecka znajdzie tu atrakcyjne karty pracy integrujące nabywanie biegłości językowej dziecka z ćwiczeniami kaligraficznymi. Użytkownik Polskiego na wynos od razu trafi też na „przybornik” podpowiadający, jak ustawić polską klawiaturę on-line i ewentualnie przystosować niepolskojęzyczną klawiaturę komputera do polskiego alfabetu (odesłania do samouczków internetowych). Repozytorium zintegrowano poprzez hiperłącza z czterema internetowymi słownikami: PONS Online Dictionary, Słownikiem Glosbe, Wielkim słownikiem języka polskiego i Wikisłownikiem. Stali użytkownicy repozytorium informowani są o aktualizacjach i nowych wpisach specjalną zakładką „Ostatnie wpisy/ recent posts”, a znaczkiem graficznym „new” oznaczany jest dodatkowo pojawiający się nowy materiał w każdej z kategorii i podkategorii.

Dla kogo Polski na wynos?

Repozytorium Polski na wynos to publikowany w wolnym, bezpłatnym dostępnie (Open Access), stopniowo uzupełniany (choć nieregularnie) zbiór materiałów dydaktycznych przeznaczonych dla nauczycieli prowadzących indywidualne lub grupowe lekcje języka polskiego jako obcego (stacjonarnie lub on-line) oraz osób samodzielnie się uczących. Nie jest to zatem regularny ani instytucjonalny kurs językowy, lecz poręczny zbiór materiałów do wyboru. Autorzy repozytorium wyrażają tę intencję explicite, równolegle w językach polskim i angielskim, w zakładce „O nas/ About us”: 

„Polski na wynos to strona przeznaczona dla nauczycieli i uczących się języka polskiego jako obcego. Na stronie udostępnione są materiały, które można wykorzystywać podczas lekcji lub do pracy indywidualnej. Wszystkie materiały można używać w dowolny sposób, prosimy jednak o respektowanie prawa autorskiego, nieusuwanie logo strony z dokumentów i zaznaczanie źródła.

Polski na wynos is a website for teachers and for those learning Polish as a foreign language. The site provides materials that can be used during lessons or for self-study. All materials may be used in any way you like, but please respect copyright, do not remove the website logo from documents and acknowledge the source.” 

Konsekwentnie w stosunku do powyższej deklaracji o zamyśle metodycznym repozytorium, podzielono więc materiały jako przeznaczone „dla ucznia/ for student” i „dla nauczyciela/ for teacher”, opatrując je odpowiednimi hiperłączami, które hipertekstualnie przenoszą użytkownika do najtrafniejszych dla niego obszarów repozytorium:

DLA UCZNIA / FOR STUDENT

Lekcje do pracy indywidualnej z kluczem/Lessons for individual study with the key

Tablice i ćwiczenia gramatyczne/Grammartables and exercises

Ćwiczenia ze słownictwa/Vocabulary exercises

 DLA NAUCZYCIELA / FOR TEACHER

Lekcje na platformę do wideokonferencji/Lessons for a videoconference platform

Lekcje do drukowania/Lessons for printing

Przybornik dla nauczyciela/Toolbox for teacher

Poziomy biegłości językowej/Levels of language proficiency

Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie/Common European Framework of Reference for Languages”[1]

 

Warto zwrócić uwagę na wsparcie technologiczne i merytoryczne dedykowane nauczycielom. Hiperłącze „Przybornik dla nauczyciela/ Toolbox for teacher” odsyła do niezwykle użytecznego wykazu narzędzi ICT (technologii informacyjno-komunikacyjnych) opracowanych przez zespół REV@ECML. Są to bezpłatne narzędzia internetowe takie jak m. in.: generator krzyżówek (Crossword Puzzle Marker), generator wykreślanek (Word search puzzle generator) oraz następujące, bezpłatne narzędzia do tworzenia interaktywnych materiałów: Learnclick, programar.net.pl, Hot Potatoes, Anki, Memrise, Quizlet i FlexClip, a także darmowe platformy e-learningowe: Edmondo, Padlet, Microsoft Teams, Google Classroom, Zoom i GoTo Meeting. Każde z tych narzędzi, aplikacji i platform wzbogacone zostało krótkim, celowanym omówieniem ich podstawowego przeznaczenia oraz funkcjonalności i opatrzone docelowym hiperłączem oraz przykładem najpopularniejszego użycia. 

 

Polski na wynos. Strona główna [zrzut ekranu: Anna Kapusta, dostęp: 21.07.2021.; godz. 22.01.



[1] [Za:] https://www.polskinawynos.com/; (dostęp: 21.07.2021.; godz. 21.42.)  Podkreślenie oryginalne – przyp. A.K.

 

Czytaj więcej »
Czym tak naprawdę jest Wysoki Potencjał Intelektualny?

9/16/2022

Czym tak naprawdę jest Wysoki Potencjał Intelektualny?


Autor: Anna Strączek-Couval – ukończyła studia magisterskie w Polsce, Francji i Holandii w zakresie handlu międzynarodowego i zarządzania. Pełniła wysokie stanowiska w kilku firmach w Paryżu. Obecnie pasjonuje się psychologią i kończy studia z psychoterapii Gestalt i Terapii Skoncentrowanej na Emocjach. Została zdiagnozowana jako osoba o wysokim potencjale intelektualnym w Institut Mentis Portae w Paryżu. Na stałe mieszka we Francji i jest mamą trójki dzieci.

Czym tak naprawdę jest Wysoki Potencjał Intelektualny?

„Coraz częściej mówi się w Polsce o dzieciach wysoko uzdolnionych, mających IQ powyżej normy. Pojawiają się również szkolenia i publikacje dla nauczycieli oraz rodziców mające pomóc zarówno w rozpoznaniu, jak i w pracy z tymi nietypowymi dziećmi. We Francji, która była pionierem w zagadnieniach związanych z potencjałem intelektualnym (tu powstał pierwszy test IQ w 1905 roku), istnieje więcej badań na temat uzdolnionych dzieci niż dorosłych. Dopiero wieloletnia obserwacja tych dzieci, zainteresowanie nimi psychologów i badaczy, a także postępy w neurobiologii zwróciły uwagę naukowców na ich dorosłe już życie. Można więc łatwo się domyślić, że istnieje w naszym społeczeństwie ten sam odsetek wysoko uzdolnionych dorosłych, choć niestety dużo mniej się o nich mówi, a jeśli już się mówi, to rozpowszechniając wiele fałszywych wyobrażeń na ich temat.” (fragment wstępu książki „Życie nadwydajnych intelektualnych – prawdy i mity”)

Jak nazwać te osoby?

Osoby o wysokim potencjale intelektualnym, często mają trudność z rozpoznaniem tej cechy u siebie i nie lubią określeń takich jak super inteligentny, geniusz, wysoko uzdolniony… Dzieje się tak po pierwsze dlatego, że krąży wokół tych określeń zbyt wiele stereotypów, z którymi te osoby się nie utożsamiają. Po drugie, mają świadomość, że większość osób widzi za tymi pojęciami jakieś zagrożenie, chęć kategoryzacji ludzi na lepszych (inteligentniejszych) i gorszych (mniej inteligentnych). A to całkowicie kłoci się z wizją świata osób, których to dotyczy. Jak więc można nazwać te osoby? Najczęściej używanym pojęciem jest „nadwydajność mentalna”.

W Polsce jednak wciąż krąży wiele stereotypów na temat wysokiego potencjału intelektualnego, a pojęcie nadwydajności mentalnej często mylone jest z wysoką wrażliwością (choć jest to ta sama „rodzina dziwaków”).

Zacznijmy więc od przedstawienia najczęstszych mitów dotyczących wysokiego potencjału intelektualnego (WPI):

Osoby WPI zawsze błyszczą wiedzą – ma to być osoba, która wie wszystko o wszystkim, wszędzie błyszczy swoją wiedzą. Jest ekspertem i wszyscy ją podziwiają. Tymczasem wiedza to nie to samo co potencjał intelektualny. Potencjał intelektualny nie jest wyborem, ani czymś czego można się nauczyć. To cecha wrodzona, która towarzyszy nam przez całe życie, czy tego chcemy czy nie. Dlatego zresztą mówimy o „potencjale” – potencjał bowiem oznacza pewne możliwości, które niekoniecznie są wykorzystane albo zauważone. To czy ten potencjał zostanie w pełni rozwinięty, zależy od wielu czynników zewnętrznych i wewnętrznych. A więc nie mylmy wiedzy ani doświadczenia z potencjałem.

Osoby WPI są wybitne we wszystkich dziedzinach – nawet osoba o bardzo wysokim potencjale intelektualnym, mająca niezwykłe talenty w jakieś dziedzinie, może być kiepska w ortografii, albo nie znać tabliczki mnożenia. Zbyt łatwo oceniamy czyjś potencjał wg „szkolnych” kryteriów, lub wg naszych wąskich definicji i przekonań, a tym samym już od dziecka niszczymy jej wiarę w siebie.

Osoby WPI mają pozytywny obraz siebie i dużo pewności siebie – osoby WPI maja wielką skłonność do wątpienia w siebie i w swoje możliwości! Są bardzo wymagające wobec siebie i widzą przede wszystkim swoje słabości, niedociągnięcia. Większość tych osób doświadczyło w dzieciństwie wielokrotnego odrzucenia przez grupę rówieśników, co ma ogromny wpływ na kształtowanie się ich poczucia własnej wartości.

Osoby WPI są zimne, bez emocji, aroganckie – jeden z najbardziej raniących i fałszywych mitów! Jak wspomniałam, cecha charakterystyczna osób WPI jest wysoka wrażliwość. A ta oznacza również empatię, intensywne odczuwanie, silne emocje. Osoby te (czerpiąc wnioski z przykrych doświadczeń z dzieciństwa) często tak boją się, by nie przytłoczyć innych sobą i nie wydać się aroganckim, że wolą ukrywać swoje zdolności. Tłumią wiec swój potencjał, przyjmują rolę szarej myszki, starając się nie wybijać się z tłumu. Inne zaś, mają tak niską opinię o sobie, że starają się to ukrywać i paradoksalnie mogą wydawać się aroganckie. Trzeba więc pamiętać, że pod tymi maskami kryje się właśnie ich wysoka wrażliwość.

Kim są osoby nadwydajne mentalnie/intelektualnie

Są to osoby o specyficznej, nietypowej inteligencji najczęściej przekraczającej 130 IQ w skali Wechslera (mierzonej w testach WAIS IV – u dorosłych i WISC V – u dzieci), połączonej z szeregiem charakterystyk. Pierwszą i najważniejszą z nich jest właśnie Wysoka Wrażliwość.  Nie oznacza to, ze każda osoba o wysokiej inteligencji jest wysoko wrażliwa. Ani, że każda osoba wysoko wrażliwa ma ponadprzeciętną inteligencję. Osoby nadwydajne mentalnie łączą w sobie jedno i drugie i to właśnie sprawia, że czują się „jak z innej planety”, że jest im trudno siebie zrozumieć i odnaleźć się w tym świecie. Porównując się do osób „neurotypowych” (nazwijmy tak osoby o typowej inteligencji i normalnej, przeciętnej wrażliwości), czują się one zbyt dziwne i niedopasowane. Często nawet, nie rozumiejąc siebie i swojego specyficznego sposobu funkcjonowania, przechodzą przez życie uważając się za chore, nieudolne.

Oto niektóre charakterystyki typowe dla osób nadwydajnych mentalnie/intelektualnie:

  • Wysoka wrażliwość, nadwrażliwość emocjonalna
  • Nienasycona ciekawość i głód wiedzy
  • Perfekcjonizm
  • Wątpienie w siebie i syndrom uzurpatora
  • Myśl rozbieżna (o strukturze drzewa)
  • Nieustanne poszukiwanie sensu w życiu
  • Idealizm
  • Ujmowanie tematów pod wieloma kątami, często niedostępnymi dla innych
  • Umiejętność adaptacji, przystosowania się

W Polsce wciąż zbyt mało mówi się o osobach nadwydajnych intelektualnie, o wysokim potencjale intelektualnym. Potrzebnych jest więcej informacji oraz szkoleń dla psychoterapeutów, i to zarówno w diagnostyce, jak w pomocy tym osobom. Ignorowanie ich problematyki, a tym bardziej zaprzeczanie, że taki fenomen istnieje, to ryzyko nie tylko niewykorzystania ich zdolności, lecz także, rozwijania się stanów depresyjnych i lękowych u tej części społeczeństwa. Ale przede wszystkim potrzeba więcej informacji i obalenia mitów – aby osoby, których to dotyczy, mogły same rozpoznać się w tym profilu, zrozumieć i zaakceptować swoja odmienność.

Życie nadwydajnych intelektualnie – prawdy i mity

Napisałam tę książkę, aby podzielić się moją wiedzą dotyczącą tych osób (zdobytą w publikacjach francuskich psychologów specjalizujących się w temacie osób o wysokim potencjale intelektualnym oraz podczas odbytych szkoleń), a przede wszystkim doświadczeniami – moimi, jako osoby rozpoznanej w wieku dorosłym, oraz osób z mojego otoczenia. Nie jest to więc praca naukowa, ale opis wydarzeń i przeżyć różnych osób, zanim zostały one rozpoznane jako osoby o „wysokim potencjale intelektualnym”. Opisy zaś w dużej mierzej potwierdzają obserwacje psychologów zajmujących się tą częścią społeczeństwa. Specjaliści zgadzają się w kwestii tego, że istnieją pewne wspólne cechy charakteryzujące osoby o wysokim potencjale intelektualnym: wszystkie były wysoko uzdolnionymi dziećmi, a jako dorosłe często napotykają w życiu podobne trudności (w pracy, miłości, przyjaźni, rodzinie) i prawie wszystkie stworzyły pewną „maskę” (fałszywe „ja”), aby znaleźć sobie miejsce w świecie i spełniać oczekiwania otoczenia. Często osoby te nie wiedzą, że mają wysokie IQ, i są wręcz przekonane, że gdyby były inteligentne, to nie miałyby w życiu tyle trudności. Chciałabym, aby ta książka przyczyniła się do zwiększenia świadomości w kwestii osób nadwydajnych intelektualnie, ponieważ nadal krąży zbyt wiele mitów o wysokiej inteligencji. Chciałabym, aby – ukazując świat z perspektywy tych osób – zainspirowała ona polskich psychologów do zgłębienia zagadnienia, gdyż z pewnością mają oni w swoich gabinetach zagubionych dorosłych, bezskutecznie szukających u nich odpowiedzi na pytania, z których najczęstsze to: „Kim ja jestem?”. Jednak moim największym pragnieniem jest, aby ta książka pomogła tym, którzy czują, że „coś jest z nimi nie tak”, którzy nie mogą sobie znaleźć miejsca w tym świecie i którzy mają z tego powodu zbyt niskie poczucie własnej wartości. Chciałabym, aby w tej książce odnaleźli swoje odbicie i rozważyli hipotezę, że być może przyczyną ich poczucia odosobnienia jest właśnie ta nietypowa inteligencja i odmienny niż większości sposób funkcjonowania, choć jednocześnie mam świadomość, że dla tych osób jest to hipoteza trudna do przyjęcia. Wreszcie, mam nadzieję, że będzie to dla nich pierwszy krok do lepszego zrozumienia siebie (lub kogoś z otoczenia) i samoakceptacji. Jest to niezbędny etap, aby móc wreszcie być sobą i rozwinąć cały swój potencjał.

Zapraszamy do zapoznania się z najnowszą książką autorki wpisu, pt. Życie nadwydajnych intelektualnie - prawdy i mity. Jak rozwinąć swój (wysoki) potencjał?


Czytaj więcej »
Copyright © Odwróć edukację , Blogger