Każdy nauczyciel powinien pamiętać o tym, jak ważne są
gry i zabawy w nauczaniu języka angielskiego dzieci w wieku przedszkolnym. Podstawową
formą aktywności dziecka w wieku przedszkolnym jest bowiem zabawa. Zabawa dziecka przybiera wraz z wiekiem
różnorakie i bogate formy. Staje się czynnością samodzielną i twórczą. Od zabaw indywidualnych dzieci przechodzą w etap zabaw
grupowych i zespołowych, uczą się poprzez to podporządkowywać swoje życzenia i
chęci postępowaniu innych, przyjętym zasadom i regułom wspólnej gry czy zabawy.
Gry i zabawy mają znaczący wpływ na rozwój fizyczny dziecka, wyrażający się w tym, że będąc najbardziej naturalnymi postaciami ruchu, w najprostszy sposób zaspokajają wrodzoną dzieciom jego potrzebę. Gry i zabawy pełnią trzy ważne funkcje w edukacji dziecka:
- Kształcącą.
- Wychowawczą.
- Motywacyjną.
Każda gra czy zabawa uczy opanowania i cierpliwości, a także przestrzegania zasad i dyscypliny. Uświadamia dzieciom potrzebę podporządkowania się regułom. Gry zwiększają zainteresowanie przedmiotem, budzą w dzieciach potrzebę uczenia się oraz kształtują ich motywację wewnętrzną. Stosowanie różnych gier i zabaw dydaktycznych, pozwala stworzyć okazję do indywidualizacji procesu nauczania.
Gry i zabawy w życiu dziecka są jedynymi czynnościami, które traktuje poważnie. Można tylko z zazdrością przyglądać się, jak potrafi ono pogrążyć się w zabawie zorganizowanej przez siebie samego lub narzuconej przez opiekuna, nauczyciela lub inna osobę dorosłą. Poglądy na rolę zabawy w życiu dziecka, w dużej mierze zależą od tego jak rozumiemy jego rozwój, czy ma on być tylko biernym odbiorcą, czy „aktywnym badaczem”. Dziecko czuje się w zabawie wolne i nieskrępowane, jednak samo sobie narzuca pewne granice postępowania, które powinny według niego wystąpić również u osoby biorącej z nim udział w zabawie. Jest to nauka, jak postępować w przypadku sytuacji rzeczywistej, narzuconej przez otoczenie. Podczas zabawy dziecko poprzez swoje działanie kształtuje w sobie zdolności organizacyjne, a także postępowanie, które ma znaczenie dla jego nauki szkolnej.
Wartość, jaką posiada zabawa jest oceniana przez licznych pedagogów i psychologów. Stała się ona tematem wielu szkoleń, konferencji i rozważań. Powinno się pozwolić dziecku wykorzystywać jego naturalne skłonności do zabawy, w różnorodnych formach działalności. Wychowawca powinien przemyśleć je w taki sposób, aby ekspresja dziecka była stale rozwijana. Aktywność jest najbardziej dostępnym dla naszych pociech sposobem poznawania rzeczywistości, odtwarzania faktów i sytuacji. Wszystkie doświadczenia, jakie dziecko przeżywa podczas dnia, przetwarza później podczas konkretnej zabawy. Wpływa to na wszechstronny rozwój dziecka oraz kształtowanie jego osobowości.
Inną istotną metodą w pracy z najmłodszymi uczniami jest udawanie, czyli symulacje, wszelkiego rodzaju zabawy w dom, sklep, lekarza, przyjęcie, wizyty w zoo itp. Dzieci wprost kochają tego typu zabawy, ponieważ poza olbrzymią motywacją, dają im możliwość do poznawania świata i spontanicznego używania języka angielskiego.
Niestety często jeszcze spotykamy się ze sceptycznym podejściem nauczycieli do gier i zabaw podczas zajęć. Wydaje im się to marnowaniem czasu, a dzieci powinny posiąść praktyczna wiedzę. Trzeba mieć jednak na uwadze, że dziecko nie potrafi długo skupić uwagi na jednym zadaniu i nie da się go nauczyć powtarzając słówka i wykładając wiedzę teoretyczną.
Gry i zabawy dają dzieciom radość
ze wspólnego odkrywania, uczenia się i przetwarzania pewnych treści. Pomagają w
radosnym i twórczym poznawaniu samych siebie, ułatwiają bycie w grupie,
wzbogacają kontakty. Aktywizujące gry i zabawy maja te szczególną zaletę, że
zawsze są zachętą i wzmacniają motywację, pobudzają zainteresowania, nie stają
się nakazem i obowiązkiem. Nie można nikogo zmusić do zabawy czy wzięcia
udziału w grze. Metody pedagogiki zabawy czy też nauki poprzez gry i zabawy
likwidują i pomagają dzieciom wyzbyć się lęku, obawy i strachu, i to jest
niewątpliwie ich największą zaletą. W zabawę dzieci angażują całą swoją osobę i
wszystkie zmysły. Pobudza ona do twórczego działania, pozwala na odczuwanie
radości, zadowolenia i przyjemności. Tworzy więź z innymi członkami grupy, a
dodatkowo wiele uczy. Wszystkie dzieci kochają zabawę.
Autorka: Donata Kołodziej - uczestniczka studiów podyplomowych z zakresu Dydaktyki języka polskiego jako obcego.
Sprawdź nasze studia z Dydaktyki języka polskiego jako obcego - kliknij tutaj.
E. Gruszczyk – Kolczyńska, E. Zielińska, O roli zabawek w procesie rozwoju umysłowego dzieci [w:] Wychowanie w Przedszkolu, Forum Media Polska, Warszawa 2003.
K. Bieńkowska, Jak dzieci uczą się mówić, PZWL, Warszawa 2012.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz