Inauguracja studiów podyplomowych w KIRE

9/06/2021

Inauguracja studiów podyplomowych w KIRE

    Już 11 września w Krakowskim Instytucie Rozwoju Edukacji będzie miała miejsce inauguracja roku akademickiego. Co dla nas niezwykle ważne, odbędzie się ona stacjonarnie. Po prawie dwuletniej przerwie, podczas której witaliśmy nowych studentów wyłącznie online, będzie to ogromna, pozytywna odmiana, a właściwie powrót do normalności.

Kilkaset osób, 11 września rozpocznie kształcenie na 5 kierunkach studiów podyplomowych. Oligofrenopedagogika, Integracja sensoryczna, Logopedia, Pedagogika specjalna -Edukacja, terapia i wspomaganie osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, Przygotowaniepedagogiczne i Terapia pedagogiczna z elementami arteterapii otworzą swoje podwoje dla nauczycieli, którzy chcą się rozwijać i podnosić kwalifikacje, czy też zyskać dodatkowe uprawnienia do nauczania.

Tych którzy wciąż nie zdecydowali się na wybór studiów polecamy nasz tekst o tym „Dlaczegowarto się kształcić?”.

A czym w KIRE zajmujemy się poza studiami dla nauczycieli?

Od przeszło 12 lat organizujemy kształcenie w ramach szkoleń indywidualnych oraz dla Rad Pedagogicznych, a także kursów kwalifikacyjny i doskonalących. To u nas możecie uzyskać również potwierdzenie kwalifikacji językowych uznawanych przez MEiN czy też Certyfikat Terapeuty Środowiskowego lub Terapeuty Integracji Sensorycznej.

Zachęcamy do kontaktu nauczycieli i dyrektorów placówek oświatowych. Wszystkim zainteresowanym pomożemy stworzyć plany rozwojowe oraz przygotujemy szkolenia dedykowane dla indywidualnych potrzeb szkoły.

Co miesiąc organizujemy również bezpłatne webinary, które podejmując istotne tematy dotyczące pracy nauczycieli różnych poziomów edukacji, cieszą się ogromną popularnością!

Wrzesień to także dla nas powrót do szkoły. Cieszymy się, że możemy uczestniczyć w kształtowaniu oświaty. Mamy też nadzieję, że edukacja stacjonarna już z nami pozostanie. Zachęcamy wszystkich Państwa do dbania o siebie i swoje otoczenie.

Po więcej informacji zapraszamy na kire.pl oraz do obserwowania naszych profili na Facebooku i Instagramie.

Czytaj więcej »

Poznaj program „Poznaj Polskę”

8/30/2021

Poznaj program „Poznaj Polskę”

    Na przestrzeni dziejów, granice Polski ulegały zmianie, a w raz z nimi zmieniały się także atrakcje przyrodnicze leżące na terenie Rzeczpospolitej. Mimo granicznych fluktuacji, wciąż możemy pochwalić się miejscami zapierającymi dech w piersi. Dla niektórych będą to Tatry, Bieszczady lub Karkonosze, a dla innych widok zachodzącego Słońca nad Bałtykiem, pejzaż żaglówek na mazurskich jeziorach czy też nieprzejednana cisza podlaskiego poranka.

Polskę warto odkrywać i poznawać na nowo. Temu trendowi sprzyja pandemia oraz związane z nią trudności w organizacji wyjazdów zagranicznych. W tym roku aż 75 % Polaków zdecydowało się na organizację wakacji w kraju (źródło).

Poza najbardziej rozpoznawalnymi lokalizacjami, warto jednak poznawać te mniej znane, a nie mniej piękne. Jeśli zamieszkujemy miasto rozejrzyjmy się po jego najbliższej okolicy. Z dużym prawdopodobieństwem, w promieniu kilkunastu kilometrów znajdziemy tereny zielone, parki krajobrazowe lub narodowe. Nawet we własnym mieście możemy zorganizować sobie wycieczkę śladem historii, architektury czy znanej osobistości.

Poznawanie Polski, to także ważny element edukacji i wychowania dzieci oraz młodzieży. Wstrzymanie wycieczek szkolnych, „zielonych szkół” itp. przez pandemię, zablokowało możliwość uprawiania tego swoistego rodzaju „szkolnej turystyki”. Aby nadrobić te straty, MEiN przygotowało program „Poznaj Polskę”, którego celem jest „uatrakcyjnienie procesu edukacyjnego dzieci i młodzieży poprzez umożliwienie im poznawania Polski, jej środowiska przyrodniczego, tradycji, zabytków kultury i historii oraz osiągnięć polskiej nauki”.

W szeregu zmian oświatowych, program „Poznaj Polskę” wydaje się być jednym z ciekawszych. Turystyka dzieci i młodzieży, to bowiem nie tylko uatrakcyjnianie procesu edukacyjnego, ale też nauka pewnego wzorca zachowań. Młodzi ludzie poznając kraj, powinni uczyć się także o potrzebie zachowania jego dóbr dla przyszłych pokoleń, o ochronie przyrody i o wzmagających się wyzwaniach związanych ze zmianą klimatu, a wreszcie o potrzebie aktywności fizycznej, jako nieodzownego elementu życia każdego zdrowego człowieka.

W ramach „Poznaj Polskę” dofinansowaniu w 80% podlegają wycieczki:

•     jednodniowe - do kwoty 5 tys. zł,
•     dwudniowe - do kwoty 10 tys. zł,
•     trzydniowe – do kwoty 15 tys. zł.

Nabór wniosków rusza 6 września 2021 r. i jest prowadzony w trybie ciągłym do dnia 30 września 2021 r. lub do wyczerpania środków finansowych - decyduje data złożenia wniosku o dofinansowanie wycieczki.

Zapraszamy zatem na stronę programu „Poznaj Polskę”, gdzie znajdziecie szczegóły i dowiecie się, jak złożyć wniosek.

Zachęcamy bo Polskę warto poznawać!

Czytaj więcej »

Efektywność bajkoterapii jako metody wykorzystywanej w pracy z dzieckiem, w wieku szkolnym

8/16/2021

Efektywność bajkoterapii jako metody wykorzystywanej w pracy z dzieckiem, w wieku szkolnym

 

„Czytamy książki, by odkryć kim jesteśmy. To, co inni ludzie robią, myślą i czują jest bezcennym przewodnikiem w zrozumieniu kim jesteśmy i kim możemy się stać...”

Urszula K. LeGuin

Dzięki swojej pracy w szkole, zaczęłam zgłębiać alternatywne źródła pomocy, którymi jest między innymi literatura, w tym bajki i ich pozytywny wpływ na ludzi. Chciałabym przedstawić Państwu bajkoterapię jako terapię wspomagającą. 

Przełom rozwoju cywilizacji i kultury dokonał się w chwili wynalezienia przez ludzkość pisma. Miało to również nieodłączny wpływ na rozwój psychiczny człowieka. To właśnie od tego momentu, można było w sposób niezniekształcony w przekazie ustnym, przedstawiać  swoje myśli, także dla przyszłych pokoleń. Druk zrewolucjonizował świat, między innymi dlatego, iż w jednej chwili można było powielić zapisane myśli w dziesiątkach egzemplarzy. W dzisiejszych czasach, czasach dużego przyspieszenia, przemianom ulega nie tylko technika, ale również życie społeczne i rodzinne. Często można się spotkać z sytuacją, kiedy rodzice bądź opiekunowie wolą dać dziecku przedmiot elektroniczny (telefon, tablet) – pod pretekstem zajęcia się czymś przez dziecko, niż poświęcić chwilę czasu na przeczytanie mu bajki. 

Jest to spory błąd, ponieważ książki powinny być dla najmłodszych tak samo naturalne, jak bieganie czy zabawa.

To  właśnie  książki  są  jedną z najefektywniejszych i najwspanialszych możliwości dotarcia do dziecka i porozumienia się z nim. Baśnie i bajki są przecież właśnie tym, co większość dzieci lubi. Umożliwiają one przeniesienie się w niezwykły, niecodzienny świat. Pobudzają i stymulują dziecko do rozwoju, dając przy tym wiele szczęścia, zadowolenia i radości. Dają możliwość przeżycia mnóstwa przygód i emocji nie wychodząc z domu. Stare polskie przysłowie „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym  na  starość  trąci”  doskonale  odnosi się do wielu sytuacji, w tym do czytania książek.

Bajkoterapia nie jest czymś nieznanym i nowym. Z pewnością wielokrotnie – świadomie bądź nie, zetknęliśmy się z tą formą terapeutyczną i profilaktyczną, nie do końca zdając sobie sprawę z wartości zdrowotnych literatury. Słowa i treści zawarte w bajkach to nie tylko zwykły przekaz, ale forma terapii, dzięki której możemy wywołać pewne emocje lub eliminować niepożądane zachowania. Dziecięce pragnienia zamknięte w bajce rozpalają radość, empatię, są lekiem na niełatwe, niekiedy nawet traumatyczne, sytuacje życiowe. Terapeutycznych wartości literatury doszukać się można w wierszu – po przeczytaniu, którego pojawiają się refleksje; opowiadaniu, które wzruszyło, czy baśni, dzięki której przeniesiono się w piękny i bajkowy świat.

Bajkoterapia działa korzystnie na człowieka nie tylko w sferze emocjonalnej, ale także poznawczej, motywacyjnej i społecznej. Wykorzystywanie bajkoterapii jest w Polsce coraz bardziej popularne i coraz częściej stosowane jako alternatywna metoda terapeutyczna. 

W trakcie zajęć nikt nikogo nie potępia i nie ocenia. Nie wyznacza norm i pomaga osiągnąć to, co pozornie wydaje się nie możliwe. Poniżej prezentuję swoje wnioski z pracy tą metodą w szkole podstawowej.

Wnioski z przeprowadzonej przeze mnie zajęć bajkoterapii:

■ zabawa wpływa pozytywnie na kontakty dzieci z rówieśnikami;

■ większość dzieci jest skupiona w trakcie prowadzenia zajęć;

■ w toku terapii u podopiecznych zauważalne są zmiany w zachowaniu, takie jak identyfikacja z bohaterem, uspokojenie się, nabranie pewności siebie, poprawa relacji społecznych;

■ zauważana się postępy w poprawie wypowiedzi i wzbogaceniu słownictwa;

■ dzieci w równej mierze wykazują się spostrzegawczością i bystrością w trakcie przeprowadzanych zajęć;

■ dzieci nie mają problemów ze skupieniem się na zajęciach, są bardziej aktywne 

i otwarte;

■ chętniej udzielają się i realizują polecenia;

■ podopieczni są dużo spokojniejsi;

■ większość dzieci podchodzą do zajęć z dużym entuzjazmem, lubią je i są ciekawe, 

co przygotował dla nich prowadzący;

■ większość dzieci nie ma problemów z obowiązującymi zasadami, chętnie przygotowują salę do zajęć.

Autorka: Kinga Bajołek - uczestniczka studiów podyplomowych z Dydaktyki języka polskiego jako obcego

Czytaj więcej »

Rola gier i zabaw w nauczaniu dzieci w wieku przedszkolnym

7/19/2021

Rola gier i zabaw w nauczaniu dzieci w wieku przedszkolnym

Każdy nauczyciel powinien pamiętać o tym, jak ważne są gry i zabawy w nauczaniu języka angielskiego dzieci w wieku przedszkolnym. Podstawową formą aktywności dziecka w wieku przedszkolnym jest bowiem zabawa. Zabawa dziecka przybiera wraz z wiekiem różnorakie i bogate formy. Staje się czynnością samodzielną i twórczą. Od zabaw indywidualnych dzieci przechodzą w etap zabaw grupowych i zespołowych, uczą się poprzez to podporządkowywać swoje życzenia i chęci postępowaniu innych, przyjętym zasadom i regułom wspólnej gry czy zabawy.

    Gry i zabawy mają znaczący wpływ na rozwój fizyczny dziecka, wyrażający się w tym, że będąc najbardziej naturalnymi postaciami ruchu, w najprostszy sposób zaspokajają wrodzoną dzieciom jego potrzebę. Gry i zabawy pełnią trzy ważne funkcje w edukacji dziecka: 

1. Kształcącą.
2. Wychowawczą.
3. Motywacyjną. 

Każda gra czy zabawa uczy opanowania i cierpliwości, a także przestrzegania zasad i dyscypliny. Uświadamia dzieciom potrzebę podporządkowania się regułom. Gry zwiększają zainteresowanie przedmiotem, budzą w dzieciach potrzebę uczenia się oraz kształtują ich motywację wewnętrzną. Stosowanie różnych gier i zabaw dydaktycznych, pozwala stworzyć okazję do indywidualizacji procesu nauczania.

    Gry i zabawy w życiu dziecka są jedynymi czynnościami, które traktuje poważnie. Można tylko z zazdrością przyglądać się, jak potrafi ono pogrążyć się w zabawie zorganizowanej przez siebie samego lub narzuconej przez opiekuna, nauczyciela lub inna osobę dorosłą.  Poglądy na rolę zabawy w życiu dziecka, w dużej mierze zależą od tego jak rozumiemy jego rozwój, czy ma on być tylko biernym odbiorcą, czy „aktywnym badaczem”. Dziecko czuje się w zabawie wolne i nieskrępowane, jednak samo sobie narzuca pewne granice postępowania, które powinny według niego wystąpić również u osoby biorącej z nim udział w zabawie. Jest to nauka, jak postępować w przypadku sytuacji rzeczywistej, narzuconej przez otoczenie. Podczas zabawy dziecko poprzez swoje działanie kształtuje w sobie zdolności organizacyjne, a także postępowanie, które ma znaczenie dla jego nauki szkolnej.

    Wartość, jaką posiada zabawa jest oceniana przez licznych pedagogów i psychologów. Stała się ona tematem wielu szkoleń, konferencji i rozważań. Powinno się pozwolić dziecku wykorzystywać jego naturalne skłonności do zabawy, w różnorodnych formach działalności. Wychowawca powinien przemyśleć je w taki sposób, aby ekspresja dziecka była stale rozwijana. Aktywność jest najbardziej dostępnym dla naszych pociech sposobem poznawania rzeczywistości, odtwarzania faktów i sytuacji. Wszystkie doświadczenia, jakie dziecko przeżywa podczas dnia, przetwarza później podczas konkretnej zabawy. Wpływa to na wszechstronny rozwój dziecka oraz kształtowanie jego osobowości.

    Inną istotną metodą w pracy z najmłodszymi uczniami jest udawanie, czyli symulacje, wszelkiego rodzaju zabawy w dom, sklep, lekarza, przyjęcie, wizyty w zoo itp. Dzieci wprost kochają tego typu zabawy, ponieważ poza olbrzymią motywacją, dają im możliwość do poznawania świata i spontanicznego używania języka angielskiego.

     

    Niestety często jeszcze spotykamy się ze sceptycznym podejściem nauczycieli do gier i zabaw podczas zajęć. Wydaje im się to marnowaniem czasu, a dzieci powinny posiąść praktyczna wiedzę. Trzeba mieć jednak na uwadze, że dziecko nie potrafi długo skupić uwagi na jednym zadaniu i nie da się go nauczyć powtarzając słówka i wykładając wiedzę teoretyczną. 

    Gry i zabawy dają dzieciom radość ze wspólnego odkrywania, uczenia się i przetwarzania pewnych treści. Pomagają w radosnym i twórczym poznawaniu samych siebie, ułatwiają bycie w grupie, wzbogacają kontakty. Aktywizujące gry i zabawy maja te szczególną zaletę, że zawsze są zachętą i wzmacniają motywację, pobudzają zainteresowania, nie stają się nakazem i obowiązkiem. Nie można nikogo zmusić do zabawy czy wzięcia udziału w grze. Metody pedagogiki zabawy czy też nauki poprzez gry i zabawy likwidują i pomagają dzieciom wyzbyć się lęku, obawy i strachu, i to jest niewątpliwie ich największą zaletą. W zabawę dzieci angażują całą swoją osobę i wszystkie zmysły. Pobudza ona do twórczego działania, pozwala na odczuwanie radości, zadowolenia i przyjemności. Tworzy więź z innymi członkami grupy, a dodatkowo wiele uczy. Wszystkie dzieci kochają zabawę.

Autorka: Donata Kołodziej - uczestniczka studiów podyplomowych z zakresu Dydaktyki języka polskiego jako obcego.

Sprawdź nasze studia z Dydaktyki języka polskiego jako obcego - kliknij tutaj.

---

E. Gruszczyk – Kolczyńska, E. Zielińska, O roli zabawek w procesie rozwoju umysłowego dzieci [w:] Wychowanie w Przedszkolu, Forum Media Polska, Warszawa 2003.

K. Bieńkowska, Jak dzieci uczą się mówić, PZWL, Warszawa 2012.

Czytaj więcej »

Edukacja rozpoczyna się w kołysce. Efektywne wspieranie rozwoju dziecka w pierwszych latach życia.

6/30/2021

Edukacja rozpoczyna się w kołysce. Efektywne wspieranie rozwoju dziecka w pierwszych latach życia.

 

    Wiedza o funkcjonowaniu mózgu nigdy wcześniej nie była tak łatwo dostępna jak w dzisiejszych czasach. Dzięki współczesnym metodom badawczym wiemy coraz więcej na temat rozwoju dzieci. Naukowcy na bieżąco dostarczają nam informacji związanych z rozwojem ich mózgu oraz z konsekwencjami zaniedbania tego rozwoju w pierwszych latach życia.

Odkrycia neurobiologii na ten temat są fascynujące. Dziedzina ta mogła się rozwinąć dzięki nowym technologiom, m.in. neuroobrazowaniu, które pokazuje dokładnie, jakie strefy w mózgu są aktywowane podczas różnych działań (spanie, zabawa, obserwacja, mówienie, czytanie itp.). Na podstawie tej wiedzy rodzice mają możliwość zastosować odpowiednie techniki wychowawcze, aby ich dziecko rozwijało swój bezkresny potencjał.

Jakie umiejętności i kompetencje powinni przekazać rodzice swoim dzieciom, aby w przyszłości mogły samodzielnie funkcjonować oraz odkrywać i realizować swój potencjał? Czy badania nad funkcjonowaniem mózgu mogą pomóc rodzicom w wychowaniu dzieci oraz w przygotowaniu ich do podejmowania wyzwań szkolnych?

Edukacja dziecka rozpoczyna się w chwili jego przyjścia na świat (a tak naprawdę jeszcze wcześniej, bo już płód uczy się rozpoznawać dźwięki, smaki). Faktem jest, że w pierwszych pięciu latach życia, mózg dziecka rozwija się najbardziej dynamicznie i jest najbardziej plastyczny (dostosowuje się do otoczenia). Właśnie w tym czasie dziecko opanowuje chodzenie, samodzielne jedzenie, mówienie i jest gotowe na naukę liczenia, pisania oraz czytania.

W pierwszych latach życia tworzą się główne obwody neuronalne umożliwiające nam naukę przez całe życie. A to oznacza, że najważniejszymi nauczycielami dla dzieci są… rodzice. W mózgu noworodka znajduje się niemal kompletna liczba neuronów. W każdej sekundzie życia dziecka tworzy się od 700 do 1000 nowych połączeń neuronowych, które ostatecznie tworzą sieci neuronalne. W momencie narodzin każdy neuron w korze mózgowej ma przybliżeniu 2500 synaps (wypustek, które mogą się łączyć z innymi komórkami w mózgu). W ciągu trzech lat życia dziecka ta liczba wzrasta do 15000 wypustek. To prawie 2 razy więcej synaps niż posiada człowiek dorosły. Każde nowe połączenie neuronów oznacza nowe doświadczenie, nowe umiejętności, czy nową wiedzę o otaczającym go świecie. Gdy dziecko po raz kolejny doświadcza tej samej rzeczy, połączenia wzmacniają się, następuje mielinizacja, czyli tzw. okablowanie synapsy, dzięki której szybciej przebiega proces reakcji na dany bodziec (im więcej razy dziecko wykona gest wkładania łyżeczki do buzi, tym lepiej będzie się nią posługiwać, bo w obwodzie neuronalnym nastąpi proces mielinizacji).

Neuronauka udowadnia, że dorośli muszą pozwolić dzieciom poznawać świat. Każda czynność wykonana przez dziecko przybliża je do zwiększenia pewności siebie, która obejmuje poczucie własnej wartości i samodzielne działanie.

Naukowcy udowadniają, że najlepszymi metodami na wzmocnienie pamięci i długotrwałe przechowywanie wiedzy wiąże się z warunkami w jakich dziecko się uczy. Co daje najlepsze efekty? Zaangażowanie wszystkich zmysłów: smak, zapach, wzrok, słuch przy zaangażowaniu całego ciała. Ciało w ruchu uczy się najlepiej. Najlepszym tego przykładem są małe dzieci, które nieustannie się uczą poprzez doświadczanie.

Jesteśmy dla swoich pociech przewodnikami po świecie, ostoją i niewyczerpanym źródłem wiedzy. Im więcej zainwestujemy w zharmonizowany i pełen wyzwań rozwój mózgu dziecka, tym lepiej będzie ono funkcjonowało w szkole i w dorosłym życiu.

W jakich warunkach dziecko rozwija swoje skrzydła?

W warunkach bezwarunkowej miłości oraz w środowisku, które kreuje ambitne wyzwania i zadania do rozwiązania. Ale jak stworzyć dziecku wartościowe środowisko edukacyjno - eksploracyjne?

1. Harmonijne, uporządkowane życie domowe wypełnione ciepłem, miłością, spokojem i bezpieczeństwem, a przede wszystkim rozmowami.
2. Kontakt z rodzicami, rodzeństwem, bliskimi, którzy z czułością, zrozumieniem i spokojem pokazują i tłumaczą dziecku świat.
3. Spacery w naturalnym środowisku, zabawa na świeżym powietrzu w otoczeniu różnorodnym, wyzwalającym kreatywność i białko BDNF, które współtworzy silne połączenia neuronalne.
4. A wieczorem: cichy, kojący śpiew rodzica, czytanie i opowiadanie bajek. Pobudzenie wyobraźni, poznawanie świata w bezpiecznym warunkach - to idealne warunki tworzenia się silnej więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem, która jest fundamentem silnego i zdrowego mózgu.
5. Estetyka kreuje etykę - dziecko musi poznać świat sztuki (muzyki, malarstwa, architektury), należy je otaczać pięknymi rzeczami. Ogród botaniczny, arcydzieła malarskie, ciekawe budynki to tylko niektóre z elementów, które powinien zobaczyć i poznać młody człowiek.
6. Nauczenie się podstawowych elementów związanych z psychologicznym rozwojem dziecka. Słuchać dziecka, nie okłamywać (“nie kupię ci czekoladki, bo sklep jest zamknięty” “nie będziesz oglądać bajki, bo telewizor się zepsuł”), respektować trudne emocje dziecka (gdy dziecko się przewróci nie mówić “oj tam - nic się nie stało” wesprzeć i opisać emocje, które towarzyszą dziecku. Żaden człowiek nie chce być oszukiwany i nieszanowany - a dziecko w szczególnym stopniu na to zasługuje.

Fundamentem zdrowo rozwijającego się mózgu są bliskie relacje z dorosłymi, im więcej tym lepiej. Pierwsze lata życia są największym wyzwaniem dla rodzica oraz najważniejszym. To właśnie wtedy, a nie dopiero w szkole, dziecko przygotowuje się do zdobywania wiedzy, poszerzania swoich zainteresowań. Zabawy sensoryczne, rozmawianie z dzieckiem, śpiewanie w różnych językach - te wszystkie elementy (a jest ich dużo więcej) przygotowują dziecka do nauki matematyki, języka obcego, pisania, czytania, opowiadania. To dzięki rodzicom młody człowiek może podejmować odważnie wyzwania i cieszyć się zdobywaniem wiedzy. Każde dziecko zasługuje na świadomego rodzica, który umożliwi mu rozwijanie jego bezkresnego potencjału.

Autorka: Paulina Sapoń, uczestniczka studiów podyplomowych na kierunku Neurodydaktyka.

Prowadząca blog o rozwoju mózgu dziecka https://www.neuronyszaleja.pl/ oraz kanał na Instagramie @neuronyszaleja.

Czytaj więcej »

Najczęstsze problemy nauczyciela języka polskiego jako obcego

6/08/2021

Najczęstsze problemy nauczyciela języka polskiego jako obcego

    Dydaktyka języka polskiego jako obcego, to wyzwanie zarówno dla nauczycieli, jak i uczniów. W Polsce przybywa migrantów korzystających z możliwości nauki języka polskiego. Wiążą oni swoją przyszłość z naszym krajem, a jedną z podstawowych przeszkód na rynku pracy jest język. Także dzieci migrantów uczestniczą w polskim systemie oświaty, dzięki czemu już w młodym wieku mogą przyswajać podstawy języka polskiego. Z jakimi zatem problemami mierzą się nauczyciele języka polskiego jako obcego?

    W pracy z uczniem obcojęzycznym duży problem stanowi fonetyka – polskie dźwięki; warto w tym miejscu zaznaczyć, iż paradoksalnie, uczniom, którzy nie mają w swoim języku ojczystym podobnych dźwięków, łatwiej jest przyswoić naszą fonetykę, bo dla nich jest to kolejna rzecz, której trzeba się nauczyć – coś zupełnie nowego. Słowianie, tymczasem, natomiast szukają podobieństw i to czasami może być zwodnicze.

    W kwestii materiałów do nauki języka, nauczyciele są w bardzo dobrej sytuacji, gdyż otaczani są zewsząd materiałami autentycznymi, które można wykorzystać na zajęciach. W ciągu ostatnich lat zaczęło się pojawiać coraz więcej wydawnictw, nadal jednak nauczyciel języka polskiego jako obcego musi korzystać z materiałów autentycznych i wykazywać się dużą kreatywnością, jeśli nie chce, żeby jego zajęcia opierały się jedynie na zadaniach z podręcznika.

    Kolejny problem, w nauczaniu dzieci obcojęzycznych, stanowi składnia. Wiele zależy od natywnego języka danej osoby, ponieważ w języku polskim cała fleksja opiera się na rodzaju gramatycznym; duży problem pojawia się w momencie, gdy w języku ucznia nie ma rodzaju gramatycznego – dla takiego ucznia składnia jest czymś skomplikowanym i trudnym do przyswojenia. Dodatkowym utrudnieniem są końcówki rodzajowe, jak również sprawa aspektów – dokonany i niedokonany. W większości języków, chociażby w angielskim, przywołaną kwestię rozwiązuje się użyciem odpowiedniego czasu gramatycznego; osoby uczące się języka polskiego mają problem z wyłapaniem różnicy między aspektami.

   Następnym problemem, z którym często borykają się uczniowie jest odmiana i wymowa liczebników. Już na samym początku pojawiają się kłopoty związane z odmianą, bo mamy chociażby jeden rok ale już dwa lata czy pięć lat. Trudno wytłumaczyć komuś cały mechanizm – dlaczego tak się dokładnie dzieje – nie wchodząc w gramatykę historyczną. Uczeń musi to po prostu zapamiętać i chcieć przyjąć, że tak po prostu jest.

    Niekorzystnym elementem w dydaktyce nauczani języka polskiego jako obcego jest zbyt kurczowe trzymanie się podręcznika, jednak jeśli ktoś ma problem ze znalezieniem materiałów przeznaczonych do nauki języka polskiego i nie wie, jak może wzbogacić swoje lekcje, to podręcznik będzie dla niego jedynym narzędziem. Praca z podręcznikiem, szczególnie na niższych poziomach jest ważna, ale korzystanie z ciekawych materiałów, które możemy zaadaptować do nauczania języka polskiego odgrywają bardzo ważną rolę. Dzięki nim lekcje staną się bardziej interesujące i łatwiej będzie wprowadzić na zajęciach żywy, autentyczny język.

    Na początku nauka języka polskiego jest łatwiejsza dla uczniów słowiańskojęzycznych, bo języki mają podobne do siebie systemy językowe. Patrząc całościowo, nie można wyciągać daleko idących wniosków w sprawie narodowości. Dużo większe znaczenie ma charakter ucznia – jego pracowitość, sumienność i indywidualne predyspozycje do nauki języków obcych.

Autorka: Agnieszka Skowronek – uczestniczka studiów Dydaktyka języka polskiego jako obcego. Nauczycielka języka polskiego.

Czytaj więcej »

Lateralizacja u dzieci

5/31/2021

Lateralizacja u dzieci

 

Lateralizacja

Ogromne znaczenie w poznaniu dziecka ma lateralizacja. Mózg człowieka podzielony jest na prawą i lewą półkule. Każda z tych połówek odpowiedzialna jest za inne funkcje. Udowodniono, że aby człowiek mógł prawidłowo funkcjonować, potrzebna jest współpraca obu półkul mózgu.  Półkula prawa mózgu kontroluje lewą stronę ciała. Odpowiada za kreatywność, twórczość, wizualizacje, myślenie intuicyjne, widzenie przestrzenne, muzykę, rytm, uczucia, kolor, emocje, metaforyzowanie, spontaniczność, marzenia. Dzięki niej potrafimy zrozumieć świat, rozpoznajemy twarze, dokonujemy syntezy wrażeń, mamy świadomość przestrzeni.

            Lewa półkula mózgu kontroluje prawą stronę ciała. Odpowiada za logiczność, operowanie słowami, myślenie linearne i abstrakcyjne, porządek, operowanie liczbami, czas, planowanie, kolejność, systematyzowanie, dosłowność, mowę, szczegóły, analizę. Przetwarza ona informację w sposób symboliczny, jako cyfry, litery, słowa. Dzięki niej możemy podporządkowywać doświadczenia do pewnych kategorii. Bez lewej połowy mózgu nie moglibyśmy mówić, a jak wiadomo komunikacja między ludźmi ma ogromne znaczenie w ich rozwoju.

Badając lateralizację u dziecka musimy wykonać przynajmniej po trzy próby, sprawdzając następujące części ciała: oko, ucho, ręka, noga. Otrzymamy wiarygodny wynik, który w jasny i przejrzysty sposób określi nie tylko dominację jednej z półkul mózgowych, ale również będzie świetnym narzędziem do zbadania występujących czasami zaburzeń tej dominacji. Nieprawidłowości te mogą wiązać się z nieustaloną dominacją. Dzieje się tak, gdy dziecko w tych trzech próbach wybiera na zmianę jedną lub drugą część ciała np. raz prawe, raz lewe oko. Innym zaburzeniem występującym w stronniczości ciała jest lateralizacja skrzyżowana, gdy dominują części ciała po lewej i prawej stronie, np. lewe oko, prawa ręka, lewa noga, prawe ucho. Najbardziej niesprzyjające jest skrzyżowanie oka i ręki, które może w przyszłości doprowadzić do zaburzeń dyslektycznych.

1.2 Badanie lateralizacji.

Sprawdzając lateralizację u dziecka, nie zawsze musimy odciągać je od zabawy, brać do osobnego pomieszczenia. Czasami wystarczy nam obserwacja w dniu codziennym nakierowana na zauważenie używania przez dziecko odpowiedniej części ciała. Przyglądając się temu, którą ręką dziecko naciska na klamkę, trzyma widelec lub którą nogą wchodzi na stopień, możemy odnotowując te sytuacje mieć pełniejszy obraz funkcjonowania dziecka. Nie ominiemy jednak spotkania z dzieckiem na osobności, ponieważ niektóre z prób tego wymagają np. badanie dominacji ucha. Poniżej podaję różne sposoby badania poszczególnych części ciała (w formie poleceń skierowanych do dziecka).

Ręka:

- Wskaż rączką, gdzie stoi samochód.

- Zamknij kluczykiem kłódkę.

- Zapukaj w drzwi

- Rzuć piłeczkę jedną ręką.

- Wrzuć koraliki do butelki po wodzie mineralnej.

- Stukaj młotkiem (przybij…).

- Tocz piłeczkę.

- Uczesz się (uczesz lalę).

- Pokaż jak wysoko sięgasz?

- Pokaż oko, ucho …

- Zgaś lub zapal światło.

- Siłuj się ze mną.

- Otwórz drzwi.

- Zamieszaj w kubku łyżeczką.

- Odkręć słoik.

Można również zaobserwować, w której ręce dziecko trzyma narzędzie piśmiennicze podczas pisania lub rysowania oraz nożyczki podczas wycinania. Ważne jest też porównanie, którą ręką trzyma sztućce oraz myje zęby.

Oko:

- Spójrz przez dziurkę od klucza.

- Oglądnij kalejdoskop.

- Popatrz przez wyciętą w kartce dziurkę.

- Spójrz przez lupę.

- Spójrz przez lunetę.

- Zaglądnij do ciemnej butelki.

- Zrób zdjęcie aparatem fotograficznym.

Noga:

- Kopnij piłkę.

- Podskakuj na jednej nodze.

- Wejdź na krzesło.

- Odmierz stopami (od której pierwszej zaczęło).

- Wejdź do narysowanego koła.

Obserwujemy również którą pierwszą nogę stawia przy wchodzeniu i schodzeniu ze schodów oraz jak gra w klasy.

Ucho:

- Posłuchaj jak tyka zegarek (powinien leżeć przed dzieckiem na środku).

- Zadzwoń do….

- Potrząśnij pudełeczkiem i posłuchaj, czy coś jest w środku?

- Posłuchaj jak szumi muszla.

Wszystkie przedmioty używane do badania lateralizacji powinny leżeć w linii osi ciała. Piłka, którą ma kopnąć dziecko, również powinna leżeć w linii osi ciała. Przy badaniu dominacji ucha, ręce dziecka powinny być z tyłu. Prowadzący badanie powinien przy niektórych zadaniach zademonstrować, w jaki sposób należy wykonać zadanie. Dotyczy to szczególnie badania dominującego ucha, przy niektórych zadaniach badających oko i  za każdym razem, gdy dziecko nie wie, jak wykonać polecenie.

W badaniach przeprowadzonych przeze mnie wykazałam, że wszystkie dzieci z lateralizacją niejednorodną mają problemy i dysfunkcje w obszarze grafomotorycznym, które mogą wynikać z zaburzeń koordynacji ruchowej (niezgrabność ruchowa) oraz koordynacji wzrokowo – ruchowej. Dzieci takie mają problem z orientacją w schemacie ciała i przestrzeni, mylą stronę prawą z lewą. Niestety oczywiste staje się założenie, że będą wykazywały we wczesnym nauczaniu szkolnym problemy z czytaniem i pisaniem.

U dzieci z jednostronną lateralizacją mogą również wystąpić pewne trudności.  Dzieci, u których lateralizacja jest lewostronna mają niechęć do rysowania, prac manualnych, utrudnione pisanie, przestawiają litery, mylą litery podobne, dźwięki mowy docierają z opóźnieniem i dlatego mogą mieć problem ze zrozumieniem i zapamiętaniem funkcji językowych. Dlatego warto badać lateralizację, która może pokazać z czego wynikają problemy dziecka, w niektórych sferach nauki i zachowania.

Autorka: Urszula Piotrowska - uczestniczka studiów podyplomowych Neurodydaktyka

Czytaj więcej »

Trzy podstawowe narzędzia do tworzenia prezentacji na milion sposobów, cz.2

2/15/2021

Trzy podstawowe narzędzia do tworzenia prezentacji na milion sposobów, cz.2

 

W poprzednim tekście poruszyliśmy kwestię podstaw, koniecznych do stworzenia prezentacji. Dziś poznamy narzędzia, w których poprzednio uzyskana wiedza, powinna znaleźć zastosowanie.

    1. Microsoft PowerPoint

    Jest to najprostsze i najczęściej wykorzystywane narzędzie służące do przygotowywania prezentacji. Produkt ten zyskał swoją popularność, dzięki pakietowi oprogramowani z rodziny Office, w której stanowi jeden z trzech najbardziej charakterystycznych elementów (pośród programów Word i Excel). Podobnie jak w przypadku pozostałych rozwiązań Microsoftu, wbrew pozorom oferuje znaczną funkcjonalność, która ukryta jest pośród dostępnych na górnej wstążce opcji.  Dla tych, którzy dopiero rozpoczynają pracę w PowerPoincie proponuję krótki tutorial, uczący jednej z podstawowych funkcjonalności programu: http://bit.ly/wzorzecslajdu

    Wraz z każdą kolejną wersją produkt był ulepszany, a wraz z nim wbudowane tzw. motywy, stanowiące tło naszej prezentacji. Niegdyś funkcja ta była bardzo ograniczona, a przy tym jej estetyka pozostawiała wiele do życzenia. Dziś możemy jednak przebierać w tysiącach motywów, których układ może wspomóc naszą pracę.

Po wybraniu dowolnego motywu pokaże nam się pierwsze okno, w którym dostępna jest pełna funkcjonalność programu:

    Podstawowe zadania związane z tworzeniem prezentacji programu PowerPoint zostały omówione przez samego producenta na jego stronie, dlatego tę kwestię dziś pominiemy. PowerPoint obfituje jednak w wiele ciekawych funkcjonalności pomagających zarówno prezentującemu (np. funkcja dodawania notatek widocznych tylko dla prezentującego), jak i widzom (tutaj narzędzi jest wiele, od zaprezentowania estetycznej grafiki po funkcje multimedialne, takie jak nagrywanie ekranu). Wystarczy poświęcić nieco więcej czasu niż zazwyczaj, skorzystać ze wskazówek z poprzedniego wpisu, a nasza prezentacja znajdzie się na zupełnie innym poziomie.

    2. Prezi

    

    To popularna, w szczególności wśród studentów, przeglądarkowa aplikacja do tworzenia prezentacji, infografik i wielu innych materiałów służących do prezentacji treści. Prezi znana jest ze swojego interfejsu, który w przeciwieństwie do opisanego wcześniej PowerPointa jest nielinearny. 

  W praktyce oznacza to, że po obiektach zamieszczonych prezentacji można przemieszczać się swobodnie z zastosowaniem funkcji zooma, co zdecydowanie uatrakcyjnia przekaz i czyni go bardziej dynamicznym. Najlepiej zaprezentuje to poniższy filmik:

    Prezi jest więc atrakcyjniejszym, ale i nieco trudniejszym w obsłudze programem, z którym jednak warto się zapoznać. Oferuje wiele funkcjonalności niedostępnych w programie Microsoftu, a możemy korzystać z niego za darmo (dostępne są także płatne pakiety). Prezi być może uda się poświęcić osobny wpis, w którym pokażemy jak tworzyć nielinearne prezentacje.

    3. Canva

    To niezwykle ciekawa i jednocześnie intuicyjna aplikacja służąca do tworzenia grafik oraz prezentacji. Funkcjonalności Canvy nie sposób opisać jednym zdanie. Możemy w niej tworzyć posty na Facebooka czy Instagrama, zaprojektować logo lub baner, tak naprawdę dowolną grafikę, jaka nam się wymarzy. Do wyboru mamy wersję bezpłatną oraz płatną, która daje nam możliwość korzystania z ogromnej bazy elementów, grafik, szablonów czy zdjęć. 

    Otrzymujemy także znaczne możliwości w zakresie projektowania prezentacji, które możemy tworzyć na podstawie predefiniowanych szablonów lub własnego pomysłu.

    Tworząc prezentację pamiętajmy jednak o zasadach, które opisaliśmy w pierwszym wpisie (dostępnym tutaj) oraz o potrzebie ubogacania formy przekazu. Do tego możemy wykorzystać wiele narzędzi m.in. wykresy czy infografiki.

    Jeśli chcecie zdobyć większą wiedzę dotyczącą tworzenia infografik w Canvie, a także wykorzystywania narzędzi TIK w pracy nauczyciela, to zachęcam do skorzystania ze szkolenia dostępnego na naszej stronie. Link znajdziecie tutaj.

Zachęcamy do śledzenia bloga. Kolejne wpisy już wkrótce.

Autor: Tomasz Czech, specjalista w Krakowskim Instytucie Rozwoju Edukacji

Czytaj więcej »

Studia podyplomowe dla nauczycieli – dlaczego warto się kształcić?

2/08/2021

Studia podyplomowe dla nauczycieli – dlaczego warto się kształcić?

    Obowiązujący w Polsce system kształcenia nauczycieli opiera się przede wszystkim na wyższych uczelniach, które korzystając ze swoich ustawowych uprawnień prowadzą studia pierwszego i drugiego stopnia, a także jednolite studia magisterskie ze specjalizacjami nauczycielskimi oraz studia podyplomowe, które nadają szczegółowe kwalifikacje w zakresie danych przedmiotów. Studia podyplomowe, to dziś nieco zmarginalizowana przez MEiN dziedzina kształcenia. Czy z tego powodu należy z niej zrezygnować?

Krótka odpowiedź na postawione wyżej pytanie brzmi – Nie! Istnieje wiele powodów, dla których warto korzystać z możliwości jakie daje nam podyplomowe kształcenie. 

1. Pewne kwalifikacje

Prowadząc studia podyplomowe (samodzielnie lub za pomocą placówek pośredniczących w doskonaleniu nauczycieli), uczelnie opierają swoją działalność na trzech aktach prawnych: ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozporządzeniu w sprawie standardu kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela oraz rozporządzeniu w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli. Działanie uczelni wyższych w Polsce jest więc uregulowane, podobnie jak formy kształcenia, z których w szkołach tego typu możemy korzystać. Wychodząc od ogółu do szczegółu – kwalifikacje nadawane przez podmioty do tego uprawnione są pewne, a wedle zasady prawa lex retro non agit, tj. prawo nie działa wstecz, nie powinniśmy się obawiać także o respektowanie naszych kwalifikacji w przyszłości.

2. Indywidualizacja toku kształcenia

Uczelnie, w ramach posiadanej autonomii programowej, same opracowują programy studiów podyplomowych. Odpowiadają także za ich organizację i realizację procesu kształcenia, co należy do wyłącznych kompetencji uczelni. Wymaganiem nałożonym na uczelnie, dotyczącym prowadzenia studiów podyplomowych przygotowujących do wykonywania zawodu nauczyciela, jest realizowanie ich w zgodzie ze standardami kształcenia. Dobór środków, metod nauczania, formy przekazu, ilość godzin, a przede wszystkim ich jakość, to elementy, które uczelnia wypracowuje sama. Nie ma wątpliwości, że wyścig w tej kwestii trwa o jakość, dlatego studia podyplomowe zazwyczaj cieszą się lepszą organizacją czasu poświęcanego na wykłady i ćwiczenia, niż studia pierwszego czy drugiego stopnia.

3. Kadra ekspertów i praktyków

Wielokrotnie, w czasie naszej własnej drogi edukacji uniwersyteckiej spotykaliśmy się z prowadzącymi, którzy pomimo swojego stopnia naukowego lub tytułu profesorskiego niekoniecznie potrafili nauczyć nas czegoś praktycznego. W przypadku kadry na studia podyplomowe warto jednak korzystać z wiedzy ekspertów i praktyków w swojej dziedzinie. Szczególną wartość ma ten element w edukacji nauczycieli. Oparcie się na radach i metodach wypracowanych przez bardziej doświadczone osoby z branży pozwoli na wzbogacanie własnego warsztatu praktycznymi wskazówkami. Połączenie kadry praktyków i akademików, to ogromna zaleta studiów podyplomowych.

4. Organizacja i oszczędność czasu

Dobrze zaprojektowane studia, które przy tym odbywają się w trybie niestacjonarnym, to także oszczędność czasu. Oczywiście wymagają od nas weekendowego zaangażowania, najczęściej raz lub dwa razy w miesiącu, ale przy właściwym rozplanowaniu zajęć i efektywnym metodom nauczania, to także przestrzeń do nauki, socjalizacji i wymiany doświadczeń. Swoisty networking w zawodzie nauczyciela.

Wymienione powyżej cztery powody, dla których warto korzystać ze studiów podyplomowych. Kształcenie na tym poziomie to nie tylko pewne kwalifikacje oraz zindywidualizowany tok nauczania, ale także miejsce wymiany doświadczeń i metod. 

Zachęcamy zatem do korzystania z tej formy kształcenia, a także do zajrzenia na stronę Krakowskiego Instytutu Rozwoju Edukacji, który od przeszło 12 lat uczestniczy w procesie kształcenia polskich nauczycieli. 

Rekrutacja na studia podyplomowe (prowadzone także online), na naszej stronie.

Czytaj więcej »

Jak zainteresować ucznia prezentacją? Zaprojektuj prezentację multimedialną, cz.1

1/18/2021

Jak zainteresować ucznia prezentacją? Zaprojektuj prezentację multimedialną, cz.1

    

Pokazy slajdów tworzone na szablonach w programie Microsoft PowerPoint, to najczęstsze narzędzie wykorzystywane do prezentowania treści multimedialnych podczas lekcji. Niestety prezentacje tworzone na gotowych szablonach z tego programu, niedostosowane pod względem estetycznym do pozostałych elementów pokazu, to często zmora uczniów, którzy tracą zainteresowanie i niechętnie przyswajają wiedzę z chaotycznych slajdów. Jak więc stworzyć lepszą prezentację?

     Kluczowe elementy

          Kolorystyka prezentacji, barwy jakimi się w niej posługujemy, to jedna z najistotniejszych kwestii. Nie od dziś bowiem kojarzymy zielony ze spokojem, niebieski z profesjonalizmem, a czerwony z agresją. Kolory mają również znaczenie w prezentacji i powinny podkreślać, to co chcemy przekazać. Jeśli nie jesteśmy pewni jakiej kolorystyki użyć do tła, a jakiej do czcionek, powinniśmy trzymać się najprostszego czarno-białego schematu, który obroni się przy doborze odpowiedniej treści tekstowej i multimedialnej. Jeśli jednak chcemy dopracować naszą prezentację możemy skorzystać z generatorów palet kolorystycznych dostępnych w Internecie, takich jak, np. https://coolors.co/, gdzie spośród tysięcy zestawień możemy wybrać to pasujące do celu naszej prezentacji.

Pamiętajmy jednak, aby unikać kolorów jaskrawych i takich, na których tekst będzie nieczytelny.

Czcionka jakiej używamy jest podstawowym elementem prezentacji. Kluczowym ze względu na fakt, iż to za pomocą tekstu chcemy przekazać treści i zainteresować nimi odbiorcę. Najpopularniejsze czcionki to: Calibri, Times New Roman i Arial . Możemy też zastosować darmowe i równie atrakcyjne czcionki, jak np. Arsenal, która jest dostępna w bibliotece Google, pod linkiem: https://fonts.google.com/specimen/Arsenal. We wspomnianej wcześniej bibliotece dostępne jest także wiele innych, interesujących i darmowych odmian pisma, które mogą okazać się użyteczne w procesie projektowania prezentacji. Istotne jest jednak, aby nie przesadzić z ilością używanych krojów pisma i ich skomplikowaniem. Musimy pamiętać, że priorytetem podczas projektowania naszego pokazu jest przejrzystość i jakość naszego przekazu, użycie więcej niż dwóch rodzajów czcionek, powoduje chaos i jest nieczytelne dla odbiorcy.

Przygotowując prezentację, chcemy za jej pomocą przekazać pewną treść. W przypadku uczniów będzie to utrwalenie wiedzy za pomocą intrygującej formy przekazu. Aby jednak osiągnąć ten cel, musimy zacząć od planowania. Praca koncepcyjna i projektowanie, to często pomijane elementy podczas wielu naszych czynności, w tym wypadku nie należy jednak z tego wysiłku rezygnować. Staranne zaplanowanie przebiegu prezentacji pozwoli nam dobrać narzędzia potrzebne do osiągnięcia celu, a wyodrębnienie poszczególnych etapów, ułatwi wybór treści i sposób ich komunikacji. Planując prezentację musimy pamiętać, żeby slajdy nie były przepełnione tekstem (wyjątkiem są tutaj definicje czy cytaty), a jedynie wskazywać na pewne zagadnienie, które to nauczyciel winien omawiać. Prezentacje powinny być zatem ogólne i stanowić fundament przekazywanej treści. Umiejętność pięknego wypowiadania się nauczycieli, to jednak element nieodłączny podczas prezentacji. Retoryka to jedna z umiejętności, która (na szczęście) powraca do zawodu nauczyciela, a przy okazji stanowi nieodłączny element prezentacji treści podczas lekcji.

W dzisiejszym wpisie omówiliśmy kluczowe elementy przekazu. W następnym poruszymy kwestię narzędzi, które możemy wykorzystać do tworzenia prezentacji.

Część 2 dostępna jest tutaj - Trzy podstawowe narzędzia do tworzenia prezentacji na milion sposobów

Autor: Tomasz Czech, specjalista Krakowskiego Instytutu Rozwoju Edukacji

Czytaj więcej »

Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej – nauczanie języków obcych

11/23/2020

Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej – nauczanie języków obcych

 Edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna to zwyczajowo wspólnie występujące dziedziny edukacji. Zawiłość przepisów powoduje jednak, iż ciężko odnaleźć się w języku prawniczym, a tym bardziej wdrożyć zapisy rozporządzeń we własny przebieg kariery. W poniższym tekście postaramy się przybliżyć oczekiwania systemu oświatowego wobec przyszłych nauczycieli przedszkolnych i wczesnoszkolnych.

Dowiecie się więc:

1. Jakie są wymagania dotyczące nauczania języków w okresie przedszkolnym i wczesnoszkolnym?
2. Co zrobić, aby nauczać języków?
3. Jakie certyfikaty językowe najlepiej wybrać?
4. Gdzie szukać informacji?

1.  Wszystkie wymagania jakie oświata stawia przed nauczycielami znajdziemy w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli (Dz.U. 2020 poz. 1289). Ze względu na omawianą tematykę interesują nas szczególnie paragrafy 4 oraz 12. Na potrzeby artykułu przyjmijmy sobie również dwa skróty: EWiP – Edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna oraz PP – przygotowani pedagogiczne. Pozwolą nam łatwiej identyfikować poszczególne elementy w tekście.

Rozporządzenie opisuje wiele dróg dostępnych dla przyszłych nauczycieli. Od roku szkolnego 2020/2021, wymagane jest jednak posiadanie ukończonych studiów II stopnia lub studiów jednolitych magisterskich.

2.    Nieco bardziej skomplikowana jest droga nauczyciela, który na tych etapach chce nauczać języka obcego. Tutaj ustawodawca przewidział wiele możliwości, z których możemy skorzystać. Pierwszym wyborem są studia II stopnia lub jednolite magisterskie na kierunkach filologicznych lub lingwistyki stosowanej wraz z przygotowanie pedagogicznym. Ministerstwo uznaje również studia zagraniczne, wówczas istotny jest język urzędowy w danym kraju, aby uczyć potrzebujemy również PP.

W kwestii nauczania języka możemy wybrać także alternatywną drogę, tj. po ukończeniu dowolnego kierunku studiów (w przypadku przedszkoli i szkół podstawowych wystarczający jest I stopień studiów) przystąpić do egzaminu certyfikującego z danego języka w stopniu zaawansowanym lub biegłym (B2,C1). Certyfikat, wykształcenie wyższe oraz przygotowanie pedagogiczne dadzą nam możliwość nauczania, nie tylko w przedszkolu, ale na wybranym etapie edukacji.

3.  Rynek oferuje nam dużą dostępność wszelkich typów certyfikatów językowych na różnych poziomach zawansowania. Do najpopularniejszych należą FCE (B2) CAE (C1), TELC (różne poziomy), TOEFL, czy TEFL. Współcześnie najlepiej wybierać certyfikaty na poziomie zaawansowanym i biegłym. We wspomnianym wyżej rozporządzeniu dokładnie opisane są wszelkie certyfikaty konieczne do uzyskania odpowiednich kwalifikacji.

4.  Informacji możemy oczywiście szukać w Internecie, należy jednak bacznie weryfikować ich aktualność. Najlepiej sięgać więc do źródeł! Zachęcamy do sprawdzania odpowiednich rozporządzeń, a jeśli chcemy uszczegółowić jakieś kwestie najlepiej kontaktować się z kuratorium oświaty.

Mamy nadzieję, że ten krótki opis rozjaśnił Wam nieco sytuację, a cały proces stanie się prostszy i nieco bardziej przyjemny. Po więcej informacji zapraszamy do pozostałych postów na naszym blogu, a także na stronę Krakowskiego Instytutu Rozwoju Edukacji, gdzie poza informacjami poznacie naszą ofertę studiów, kursów i szkoleń.

Źródła:

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli (Dz.U. 2020 poz. 1289).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 maja 2019 r. w sprawie placówek doskonalenia nauczycieli (Dz.U. 2019 poz. 1045). 

Autor: Tomasz Czech 
specjalista Krakowskiego Instytutu Rozwoju Edukacji

Czytaj więcej »