O nauce płynącej z Tatr

9/20/2021

O nauce płynącej z Tatr

Granitowe opoki, wyniesione w chmury,
Rzadko tam żywsze blaski słoneczne dopuszczą...
I tajemnicze głębie kryje cień ponury.

Cisza - tylko w oddali gdzieś potoki pluszczą
Lub wichry, przelatując nad zmartwiałą puszczą,
Swym świstem grozę dzikiej powiększą natury.

(fragment wiersza „Morskie Oko”, Adam Asnyk)

    Tatry wzbudzają w nas tęsknotę za tym, co wieczne. Ich wynoszące się pod niebiosa skalne turnie, z odległości wydają się być niemożliwe do zdobycia. Piękne stawy z krystalicznie czystą wodą, dzika zwierzyna i bajeczne, tatrzańskie widoki od lat inspirują artystów do twórczości, opisującej majestat najwyższych gór w Polsce.

Tak nie było jednak zawsze. Jeszcze w XIX wieku teren Tatr, kojarzony był głównie z przemysłem wydobywczym rudy żelaza i masową wycinką drzew, która zniszczyła naturalną dla tych terenów roślinność tzw. buczynę karpacką. Wraz z rozwojem międzynarodowej wymiany handlowej, przemysł zaczął jednak podupadać i w latach 70 XIX wieku został całkowicie zamknięty. Jego pozostałością są niektóre szlaki (Droga pod reglami), a nawet nazwy wzniesień, które służyły za kopalnie (Starorobociański Wierch, Szpiglasowa Przełęcz).

W XVIII i XIX wieku bohema artystyczna raczej Tatry ignorowała, nie doceniając drzemiącego w nich piękna. Tatry były uważane za tajemnicze i niedostępne, a w miejscowych osadnikach budziły grozę. Przez lata ich podnóża służyły więc do pasterstwa, a także zbójnictwa i jako świetna kryjówka dla uciekinierów.

Popularność Tatr i Zakopanego, jako miejscowości turystycznej zaczęła wzrastać pod koniec XIX wieku, głównie za sprawą postaci Władysława hr. Zamoyskiego, który zlikwidował pozostałości huty w Kuźnicach, ale także gen. Mariusza Zaruskiego – wybitnego polskiego taternika i założyciela Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz Mieczysława Karłowicza - kompozytora, publicysty i taternika, który swoją twórczością przyczynił się do popularyzacji gór wśród polskich artystów.

XIX wiek i otwarcie się Tatr na turystykę sprawiło, że górskie turnie zaczęły cieszyć się zainteresowaniem poetów i malarzy. Tatry przestały być przestrzenią zamieszkiwaną przez duchy, a zaczęły być postrzegane, jak miejsce inspiracji i artystycznych uniesień. O górach zaczęły powstawać wiersze, tworzono wspaniałe obrazy, w tym nigdy nie ukończoną Panoramę Tatr (https://pl.wikipedia.org/wiki/Panorama_Tatr). Wreszcie w XX wieku doceniono tamtejsza pasterską kulturę, a produkty regionalne, takie jak oscypek stały się niezwykle popularne w całym kraju.

Dziś Tatry przeżywają swój renesans. Nie tyle artystyczny, co raczej turystyczny. W 2021 roku Tatrzański Park Narodowy po raz kolejny bił rekordy popularności. 3 sierpnia 15 tysięcy osób weszło na drogę do Morskiego Oka, a w lipcu tereny TPN odwiedziło 769 651 turystów. Te ogromne liczby w porównaniu to niewielkiej powierzchni parku robią wrażenie. Tatry, to jednak obszar wyjątkowy, na tak małym obszarze nagromadzona jest ogromna ilość roślinności oraz zwierząt. Abyśmy te piękne krajobrazy mogli podziwiać w nienaruszonym habitacie, musimy więc dostosować się do pewnych zasad, które dotyczą nas nie tylko jako turystów, ale po prostu kulturalnych ludzi.

Tatrzański Park Narodowy w ramach walki ze śmieciami i niepożądanym zachowaniem turystów propaguje zasadę Leave no trace, która polega na minimalizowaniu skutków obecności człowieka w przyrodzie. Opiera się ona na idei pochodzącej ze Stanów Zjednoczonych, która bazuje na 7 podstawowych zasadach:

1. Zaplanuj zanim wyruszysz (Plan Ahead and Prepare)
2. Zostań na szlaku i biwakuj w udostępnionych do tego miejscach (Travel and Camp on Durable Surfaces)
3. Zabierz swoje śmieci (Dispose of Waste Properly)
4. Zostaw wszystko w takim stanie, jakim zastałeś (Leave What You Find)
5. Uważaj z ogniem (Minimize Campfire Impacts)
6. Zachowaj dystans wobec dzikich zwierząt (Respect Wildlife)
7. Nie jesteś sam na szlaku (Be Considerate of Other Visitors)

Podążając więc tatrzańskimi ścieżkami, którymi przed laty przechadzali się wybitni artyści, pamiętajmy że Tatry to skarb nie tylko narodowy, ale też światowy, dbajmy więc o niego jak o swój dom (albo lepiej). Góry uczą nas pokory, niech więc ich otoczenie wzbudzi w nas poczucie troski o wspólne dobro.

Zachęcamy również szkoły i nauczycieli do organizowania wycieczek (Program "Poznaj Polskę") w rejon Tatr oraz edukacji przyrodniczej dzieci i młodzieży. W świecie coraz dynamiczniej zmieniającego się klimatu, jest to bowiem wiedza niezbędna dla przyszłych pokoleń.

Jeśli szukacie inspiracji na ciekawe lekcje o ekologii, to zapraszamy na KIRE.PL, gdzie czeka na Państwa szkolenie, właśnie o takim tytule → https://bit.ly/jakuczycoekologii

Zachęcamy też, aby zajrzeć do naszego inspirowanego Tatrzańskimi krajobrazami biuletynu, prezentującego ofertę KIRE → Biuletyn KIRE

Czytaj więcej »

Inauguracja studiów podyplomowych w KIRE

9/06/2021

Inauguracja studiów podyplomowych w KIRE

    Już 11 września w Krakowskim Instytucie Rozwoju Edukacji będzie miała miejsce inauguracja roku akademickiego. Co dla nas niezwykle ważne, odbędzie się ona stacjonarnie. Po prawie dwuletniej przerwie, podczas której witaliśmy nowych studentów wyłącznie online, będzie to ogromna, pozytywna odmiana, a właściwie powrót do normalności.

Kilkaset osób, 11 września rozpocznie kształcenie na 5 kierunkach studiów podyplomowych. Oligofrenopedagogika, Integracja sensoryczna, Logopedia, Pedagogika specjalna -Edukacja, terapia i wspomaganie osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, Przygotowaniepedagogiczne i Terapia pedagogiczna z elementami arteterapii otworzą swoje podwoje dla nauczycieli, którzy chcą się rozwijać i podnosić kwalifikacje, czy też zyskać dodatkowe uprawnienia do nauczania.

Tych którzy wciąż nie zdecydowali się na wybór studiów polecamy nasz tekst o tym „Dlaczegowarto się kształcić?”.

A czym w KIRE zajmujemy się poza studiami dla nauczycieli?

Od przeszło 12 lat organizujemy kształcenie w ramach szkoleń indywidualnych oraz dla Rad Pedagogicznych, a także kursów kwalifikacyjny i doskonalących. To u nas możecie uzyskać również potwierdzenie kwalifikacji językowych uznawanych przez MEiN czy też Certyfikat Terapeuty Środowiskowego lub Terapeuty Integracji Sensorycznej.

Zachęcamy do kontaktu nauczycieli i dyrektorów placówek oświatowych. Wszystkim zainteresowanym pomożemy stworzyć plany rozwojowe oraz przygotujemy szkolenia dedykowane dla indywidualnych potrzeb szkoły.

Co miesiąc organizujemy również bezpłatne webinary, które podejmując istotne tematy dotyczące pracy nauczycieli różnych poziomów edukacji, cieszą się ogromną popularnością!

Wrzesień to także dla nas powrót do szkoły. Cieszymy się, że możemy uczestniczyć w kształtowaniu oświaty. Mamy też nadzieję, że edukacja stacjonarna już z nami pozostanie. Zachęcamy wszystkich Państwa do dbania o siebie i swoje otoczenie.

Po więcej informacji zapraszamy na kire.pl oraz do obserwowania naszych profili na Facebooku i Instagramie.

Czytaj więcej »

Poznaj program „Poznaj Polskę”

8/30/2021

Poznaj program „Poznaj Polskę”

    Na przestrzeni dziejów, granice Polski ulegały zmianie, a w raz z nimi zmieniały się także atrakcje przyrodnicze leżące na terenie Rzeczpospolitej. Mimo granicznych fluktuacji, wciąż możemy pochwalić się miejscami zapierającymi dech w piersi. Dla niektórych będą to Tatry, Bieszczady lub Karkonosze, a dla innych widok zachodzącego Słońca nad Bałtykiem, pejzaż żaglówek na mazurskich jeziorach czy też nieprzejednana cisza podlaskiego poranka.

Polskę warto odkrywać i poznawać na nowo. Temu trendowi sprzyja pandemia oraz związane z nią trudności w organizacji wyjazdów zagranicznych. W tym roku aż 75 % Polaków zdecydowało się na organizację wakacji w kraju (źródło).

Poza najbardziej rozpoznawalnymi lokalizacjami, warto jednak poznawać te mniej znane, a nie mniej piękne. Jeśli zamieszkujemy miasto rozejrzyjmy się po jego najbliższej okolicy. Z dużym prawdopodobieństwem, w promieniu kilkunastu kilometrów znajdziemy tereny zielone, parki krajobrazowe lub narodowe. Nawet we własnym mieście możemy zorganizować sobie wycieczkę śladem historii, architektury czy znanej osobistości.

Poznawanie Polski, to także ważny element edukacji i wychowania dzieci oraz młodzieży. Wstrzymanie wycieczek szkolnych, „zielonych szkół” itp. przez pandemię, zablokowało możliwość uprawiania tego swoistego rodzaju „szkolnej turystyki”. Aby nadrobić te straty, MEiN przygotowało program „Poznaj Polskę”, którego celem jest „uatrakcyjnienie procesu edukacyjnego dzieci i młodzieży poprzez umożliwienie im poznawania Polski, jej środowiska przyrodniczego, tradycji, zabytków kultury i historii oraz osiągnięć polskiej nauki”.

W szeregu zmian oświatowych, program „Poznaj Polskę” wydaje się być jednym z ciekawszych. Turystyka dzieci i młodzieży, to bowiem nie tylko uatrakcyjnianie procesu edukacyjnego, ale też nauka pewnego wzorca zachowań. Młodzi ludzie poznając kraj, powinni uczyć się także o potrzebie zachowania jego dóbr dla przyszłych pokoleń, o ochronie przyrody i o wzmagających się wyzwaniach związanych ze zmianą klimatu, a wreszcie o potrzebie aktywności fizycznej, jako nieodzownego elementu życia każdego zdrowego człowieka.

W ramach „Poznaj Polskę” dofinansowaniu w 80% podlegają wycieczki:

•     jednodniowe - do kwoty 5 tys. zł,
•     dwudniowe - do kwoty 10 tys. zł,
•     trzydniowe – do kwoty 15 tys. zł.

Nabór wniosków rusza 6 września 2021 r. i jest prowadzony w trybie ciągłym do dnia 30 września 2021 r. lub do wyczerpania środków finansowych - decyduje data złożenia wniosku o dofinansowanie wycieczki.

Zapraszamy zatem na stronę programu „Poznaj Polskę”, gdzie znajdziecie szczegóły i dowiecie się, jak złożyć wniosek.

Zachęcamy bo Polskę warto poznawać!

Czytaj więcej »

Edukacja rozpoczyna się w kołysce. Efektywne wspieranie rozwoju dziecka w pierwszych latach życia.

6/30/2021

Edukacja rozpoczyna się w kołysce. Efektywne wspieranie rozwoju dziecka w pierwszych latach życia.

 

    Wiedza o funkcjonowaniu mózgu nigdy wcześniej nie była tak łatwo dostępna jak w dzisiejszych czasach. Dzięki współczesnym metodom badawczym wiemy coraz więcej na temat rozwoju dzieci. Naukowcy na bieżąco dostarczają nam informacji związanych z rozwojem ich mózgu oraz z konsekwencjami zaniedbania tego rozwoju w pierwszych latach życia.

Odkrycia neurobiologii na ten temat są fascynujące. Dziedzina ta mogła się rozwinąć dzięki nowym technologiom, m.in. neuroobrazowaniu, które pokazuje dokładnie, jakie strefy w mózgu są aktywowane podczas różnych działań (spanie, zabawa, obserwacja, mówienie, czytanie itp.). Na podstawie tej wiedzy rodzice mają możliwość zastosować odpowiednie techniki wychowawcze, aby ich dziecko rozwijało swój bezkresny potencjał.

Jakie umiejętności i kompetencje powinni przekazać rodzice swoim dzieciom, aby w przyszłości mogły samodzielnie funkcjonować oraz odkrywać i realizować swój potencjał? Czy badania nad funkcjonowaniem mózgu mogą pomóc rodzicom w wychowaniu dzieci oraz w przygotowaniu ich do podejmowania wyzwań szkolnych?

Edukacja dziecka rozpoczyna się w chwili jego przyjścia na świat (a tak naprawdę jeszcze wcześniej, bo już płód uczy się rozpoznawać dźwięki, smaki). Faktem jest, że w pierwszych pięciu latach życia, mózg dziecka rozwija się najbardziej dynamicznie i jest najbardziej plastyczny (dostosowuje się do otoczenia). Właśnie w tym czasie dziecko opanowuje chodzenie, samodzielne jedzenie, mówienie i jest gotowe na naukę liczenia, pisania oraz czytania.

W pierwszych latach życia tworzą się główne obwody neuronalne umożliwiające nam naukę przez całe życie. A to oznacza, że najważniejszymi nauczycielami dla dzieci są… rodzice. W mózgu noworodka znajduje się niemal kompletna liczba neuronów. W każdej sekundzie życia dziecka tworzy się od 700 do 1000 nowych połączeń neuronowych, które ostatecznie tworzą sieci neuronalne. W momencie narodzin każdy neuron w korze mózgowej ma przybliżeniu 2500 synaps (wypustek, które mogą się łączyć z innymi komórkami w mózgu). W ciągu trzech lat życia dziecka ta liczba wzrasta do 15000 wypustek. To prawie 2 razy więcej synaps niż posiada człowiek dorosły. Każde nowe połączenie neuronów oznacza nowe doświadczenie, nowe umiejętności, czy nową wiedzę o otaczającym go świecie. Gdy dziecko po raz kolejny doświadcza tej samej rzeczy, połączenia wzmacniają się, następuje mielinizacja, czyli tzw. okablowanie synapsy, dzięki której szybciej przebiega proces reakcji na dany bodziec (im więcej razy dziecko wykona gest wkładania łyżeczki do buzi, tym lepiej będzie się nią posługiwać, bo w obwodzie neuronalnym nastąpi proces mielinizacji).

Neuronauka udowadnia, że dorośli muszą pozwolić dzieciom poznawać świat. Każda czynność wykonana przez dziecko przybliża je do zwiększenia pewności siebie, która obejmuje poczucie własnej wartości i samodzielne działanie.

Naukowcy udowadniają, że najlepszymi metodami na wzmocnienie pamięci i długotrwałe przechowywanie wiedzy wiąże się z warunkami w jakich dziecko się uczy. Co daje najlepsze efekty? Zaangażowanie wszystkich zmysłów: smak, zapach, wzrok, słuch przy zaangażowaniu całego ciała. Ciało w ruchu uczy się najlepiej. Najlepszym tego przykładem są małe dzieci, które nieustannie się uczą poprzez doświadczanie.

Jesteśmy dla swoich pociech przewodnikami po świecie, ostoją i niewyczerpanym źródłem wiedzy. Im więcej zainwestujemy w zharmonizowany i pełen wyzwań rozwój mózgu dziecka, tym lepiej będzie ono funkcjonowało w szkole i w dorosłym życiu.

W jakich warunkach dziecko rozwija swoje skrzydła?

W warunkach bezwarunkowej miłości oraz w środowisku, które kreuje ambitne wyzwania i zadania do rozwiązania. Ale jak stworzyć dziecku wartościowe środowisko edukacyjno - eksploracyjne?

1. Harmonijne, uporządkowane życie domowe wypełnione ciepłem, miłością, spokojem i bezpieczeństwem, a przede wszystkim rozmowami.
2. Kontakt z rodzicami, rodzeństwem, bliskimi, którzy z czułością, zrozumieniem i spokojem pokazują i tłumaczą dziecku świat.
3. Spacery w naturalnym środowisku, zabawa na świeżym powietrzu w otoczeniu różnorodnym, wyzwalającym kreatywność i białko BDNF, które współtworzy silne połączenia neuronalne.
4. A wieczorem: cichy, kojący śpiew rodzica, czytanie i opowiadanie bajek. Pobudzenie wyobraźni, poznawanie świata w bezpiecznym warunkach - to idealne warunki tworzenia się silnej więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem, która jest fundamentem silnego i zdrowego mózgu.
5. Estetyka kreuje etykę - dziecko musi poznać świat sztuki (muzyki, malarstwa, architektury), należy je otaczać pięknymi rzeczami. Ogród botaniczny, arcydzieła malarskie, ciekawe budynki to tylko niektóre z elementów, które powinien zobaczyć i poznać młody człowiek.
6. Nauczenie się podstawowych elementów związanych z psychologicznym rozwojem dziecka. Słuchać dziecka, nie okłamywać (“nie kupię ci czekoladki, bo sklep jest zamknięty” “nie będziesz oglądać bajki, bo telewizor się zepsuł”), respektować trudne emocje dziecka (gdy dziecko się przewróci nie mówić “oj tam - nic się nie stało” wesprzeć i opisać emocje, które towarzyszą dziecku. Żaden człowiek nie chce być oszukiwany i nieszanowany - a dziecko w szczególnym stopniu na to zasługuje.

Fundamentem zdrowo rozwijającego się mózgu są bliskie relacje z dorosłymi, im więcej tym lepiej. Pierwsze lata życia są największym wyzwaniem dla rodzica oraz najważniejszym. To właśnie wtedy, a nie dopiero w szkole, dziecko przygotowuje się do zdobywania wiedzy, poszerzania swoich zainteresowań. Zabawy sensoryczne, rozmawianie z dzieckiem, śpiewanie w różnych językach - te wszystkie elementy (a jest ich dużo więcej) przygotowują dziecka do nauki matematyki, języka obcego, pisania, czytania, opowiadania. To dzięki rodzicom młody człowiek może podejmować odważnie wyzwania i cieszyć się zdobywaniem wiedzy. Każde dziecko zasługuje na świadomego rodzica, który umożliwi mu rozwijanie jego bezkresnego potencjału.

Autorka: Paulina Sapoń, uczestniczka studiów podyplomowych na kierunku Neurodydaktyka.

Prowadząca blog o rozwoju mózgu dziecka https://www.neuronyszaleja.pl/ oraz kanał na Instagramie @neuronyszaleja.

Czytaj więcej »

Najczęstsze problemy nauczyciela języka polskiego jako obcego

6/08/2021

Najczęstsze problemy nauczyciela języka polskiego jako obcego

    Dydaktyka języka polskiego jako obcego, to wyzwanie zarówno dla nauczycieli, jak i uczniów. W Polsce przybywa migrantów korzystających z możliwości nauki języka polskiego. Wiążą oni swoją przyszłość z naszym krajem, a jedną z podstawowych przeszkód na rynku pracy jest język. Także dzieci migrantów uczestniczą w polskim systemie oświaty, dzięki czemu już w młodym wieku mogą przyswajać podstawy języka polskiego. Z jakimi zatem problemami mierzą się nauczyciele języka polskiego jako obcego?

    W pracy z uczniem obcojęzycznym duży problem stanowi fonetyka – polskie dźwięki; warto w tym miejscu zaznaczyć, iż paradoksalnie, uczniom, którzy nie mają w swoim języku ojczystym podobnych dźwięków, łatwiej jest przyswoić naszą fonetykę, bo dla nich jest to kolejna rzecz, której trzeba się nauczyć – coś zupełnie nowego. Słowianie, tymczasem, natomiast szukają podobieństw i to czasami może być zwodnicze.

    W kwestii materiałów do nauki języka, nauczyciele są w bardzo dobrej sytuacji, gdyż otaczani są zewsząd materiałami autentycznymi, które można wykorzystać na zajęciach. W ciągu ostatnich lat zaczęło się pojawiać coraz więcej wydawnictw, nadal jednak nauczyciel języka polskiego jako obcego musi korzystać z materiałów autentycznych i wykazywać się dużą kreatywnością, jeśli nie chce, żeby jego zajęcia opierały się jedynie na zadaniach z podręcznika.

    Kolejny problem, w nauczaniu dzieci obcojęzycznych, stanowi składnia. Wiele zależy od natywnego języka danej osoby, ponieważ w języku polskim cała fleksja opiera się na rodzaju gramatycznym; duży problem pojawia się w momencie, gdy w języku ucznia nie ma rodzaju gramatycznego – dla takiego ucznia składnia jest czymś skomplikowanym i trudnym do przyswojenia. Dodatkowym utrudnieniem są końcówki rodzajowe, jak również sprawa aspektów – dokonany i niedokonany. W większości języków, chociażby w angielskim, przywołaną kwestię rozwiązuje się użyciem odpowiedniego czasu gramatycznego; osoby uczące się języka polskiego mają problem z wyłapaniem różnicy między aspektami.

   Następnym problemem, z którym często borykają się uczniowie jest odmiana i wymowa liczebników. Już na samym początku pojawiają się kłopoty związane z odmianą, bo mamy chociażby jeden rok ale już dwa lata czy pięć lat. Trudno wytłumaczyć komuś cały mechanizm – dlaczego tak się dokładnie dzieje – nie wchodząc w gramatykę historyczną. Uczeń musi to po prostu zapamiętać i chcieć przyjąć, że tak po prostu jest.

    Niekorzystnym elementem w dydaktyce nauczani języka polskiego jako obcego jest zbyt kurczowe trzymanie się podręcznika, jednak jeśli ktoś ma problem ze znalezieniem materiałów przeznaczonych do nauki języka polskiego i nie wie, jak może wzbogacić swoje lekcje, to podręcznik będzie dla niego jedynym narzędziem. Praca z podręcznikiem, szczególnie na niższych poziomach jest ważna, ale korzystanie z ciekawych materiałów, które możemy zaadaptować do nauczania języka polskiego odgrywają bardzo ważną rolę. Dzięki nim lekcje staną się bardziej interesujące i łatwiej będzie wprowadzić na zajęciach żywy, autentyczny język.

    Na początku nauka języka polskiego jest łatwiejsza dla uczniów słowiańskojęzycznych, bo języki mają podobne do siebie systemy językowe. Patrząc całościowo, nie można wyciągać daleko idących wniosków w sprawie narodowości. Dużo większe znaczenie ma charakter ucznia – jego pracowitość, sumienność i indywidualne predyspozycje do nauki języków obcych.

Autorka: Agnieszka Skowronek – uczestniczka studiów Dydaktyka języka polskiego jako obcego. Nauczycielka języka polskiego.

Czytaj więcej »

Wyzwania polskiej edukacji. Stara szkoła, nowe problemy

3/08/2021

Wyzwania polskiej edukacji. Stara szkoła, nowe problemy

    Tak archaiczny twór, jakim jest obowiązujący w Polsce system oświaty, już dawno stracił większość swoich zwolenników. Coraz bardziej świadome społeczeństwo, czyli nauczyciele, rodzice jak i sami uczniowie domagają się stworzenia instytucji, które będą odpowiadały na potrzeby rozwijającego się społeczeństwa w samym centrum Europy w XXI wieku. W dobie zalewających nas informacji, komputeryzacji i rozwoju technologicznego czy ma jeszcze sens uczenie się na pamięć wzorów matematycznych lub chemicznych? Przecież w ciągu kilku sekund jesteśmy w stanie wywołać takie informacje na ekranach naszych telefonów komórkowych. Czy nie powinno się raczej uczyć wyszukiwania wiarygodnych źródeł informacji albo szybkiego poruszania się w morzu wiadomości i wychwytywania tylko interesujących nas zagadnień? Nie wszyscy są w tej kwestii zgodni. W dalszym ciągu w polskich szkołach można spotkać nauczycieli, którzy wymagają od uczniów znajomości wzorów skróconego mnożenia czy definicji logarytmu chociaż rzadko potrafią uzasadnić ich zastosowania w życiu codziennym. Cóż więc począć? Trzeba tworzyć kolejne połączenia między neuronami zapamiętując wybrane dla nas pojęcia i zagadnienia i mieć nadzieję, że kiedyś w życiu nam się to przyda...

    Kolejnym przeżytkiem są oceny. Szkoła bez ocen? Przecież tak się nie da! - aż chce się zakrzyknąć. Jest to możliwe i jak pokazują najnowsze badania naukowe odbywa się to z dużą korzyścią dla uczniów, jak i samych nauczycieli. Wymaga to większej pracy, głównie z uwagi na odejście od głęboko zakorzenionej tradycji (?), ale też obudzenie w uczniach naturalnej ciekawości. I tu pojawia się problem - po pierwsze, jak odbudować w dziecku motywację wewnętrzną tak dokładnie zdeptaną przez szkołę i zainteresować ich tematami, które są tak mocno oderwane od codziennego życia? Możliwe, że ktoś pójdzie ścieżką wytyczoną przez królową nauk, ale jaki to jest odsetek społeczeństwa? Dzieci wolałyby słuchać odpowiedzi na pytania dlaczego niebo jest niebieskie, albo kiedy będą mogli zobaczyć spadające gwiazdy na nocnym niebie, niż siedząc sztywno w ławkach powtarzać kolejny raz jak nazywają się części składowe równań matematycznych. Z pewnością bardziej zainteresowałyby się danym językiem obcym, gdyby najpierw zapoznano je z kulturą i tradycją kraju, w którym język obowiązuje niż musiały od pierwszej lekcji powtarzać odmianę czasownika „być”.  Ocena, czyli w zasadzie nagroda lub kara nie pomaga tu w osiągnięciu celu. Umacnia ona jedynie uczniów w przekonaniu, że  za każde działanie powinni spodziewać się konsekwencji – w ten sposób wzmacniana jest motywacja zewnętrza. Należy tu także nadmienić, że żadna ocena nie może być obiektywna, gdyż jest efektem pewnych przekonań i doświadczeń osoby, która ją przyznaje. Czyli jak każda opinia, jest czymś subiektywnym.

    Następną kwestią jest stosowanie jednego programu nauczania dla każdego ucznia - programu układanego przez ludzi dobrze wykształconych, ale o małym doświadczeniu w pracy z uczniem. Takie programy są najczęściej bardzo rozbudowane, niedbale skonstruowane i zakładające realizację tematów z pominięciem konieczności zatrzymania się na dłużej przy wybranym zagadnieniu, jeśli uczniowie mają problem z jego zrozumieniem. Należałoby pamiętać, że mózg każdego ucznia jest inny, ma inną strukturę i swój własny sposób przetwarzania informacji. Człowiek jest w stanie przyswoić to co go zainteresuje więc jak można wymagać od wszystkich tego samego tempa nauki czy predyspozycji? W takich momentach pojawiają się opóźnienia, z których jest rozliczany nauczyciel - zarówno przez dyrekcję jak i przez rodziców, którzy „dbają” o dobre wykształcenie swoich dzieci. Przed nauczycielami stawiane są wymagania, które nie mają szansy na realizację. To generuje olbrzymi stres, który dodatkowo jest pogłębiany przez organy nadrzędne. 

    Przed nami jeszcze daleka droga do szkół, które będą umacniały dzieci w ich potrzebie dążenia do spełnienia marzeń i zaspokojenia ciekawości. Przyczyni się to z pewnością do znalezienia satysfakcjonującej pracy, która przyniesie owoce nie tylko poszukiwaczowi, ale i ludzkości. Nadzieja w nauczycielach, którzy wychodzą z utartych schematów i chcą zmienić metody pracy. Pozwoli to w przyszłości na ukształtowanie społeczeństwa otwartych, świadomych, chętnych do rozwoju ludzi, którzy nie będą pozwalali sobą manipulować. 

Czytaj więcej »

Trzy podstawowe narzędzia do tworzenia prezentacji na milion sposobów, cz.2

2/15/2021

Trzy podstawowe narzędzia do tworzenia prezentacji na milion sposobów, cz.2

 

W poprzednim tekście poruszyliśmy kwestię podstaw, koniecznych do stworzenia prezentacji. Dziś poznamy narzędzia, w których poprzednio uzyskana wiedza, powinna znaleźć zastosowanie.

    1. Microsoft PowerPoint

    Jest to najprostsze i najczęściej wykorzystywane narzędzie służące do przygotowywania prezentacji. Produkt ten zyskał swoją popularność, dzięki pakietowi oprogramowani z rodziny Office, w której stanowi jeden z trzech najbardziej charakterystycznych elementów (pośród programów Word i Excel). Podobnie jak w przypadku pozostałych rozwiązań Microsoftu, wbrew pozorom oferuje znaczną funkcjonalność, która ukryta jest pośród dostępnych na górnej wstążce opcji.  Dla tych, którzy dopiero rozpoczynają pracę w PowerPoincie proponuję krótki tutorial, uczący jednej z podstawowych funkcjonalności programu: http://bit.ly/wzorzecslajdu

    Wraz z każdą kolejną wersją produkt był ulepszany, a wraz z nim wbudowane tzw. motywy, stanowiące tło naszej prezentacji. Niegdyś funkcja ta była bardzo ograniczona, a przy tym jej estetyka pozostawiała wiele do życzenia. Dziś możemy jednak przebierać w tysiącach motywów, których układ może wspomóc naszą pracę.

Po wybraniu dowolnego motywu pokaże nam się pierwsze okno, w którym dostępna jest pełna funkcjonalność programu:

    Podstawowe zadania związane z tworzeniem prezentacji programu PowerPoint zostały omówione przez samego producenta na jego stronie, dlatego tę kwestię dziś pominiemy. PowerPoint obfituje jednak w wiele ciekawych funkcjonalności pomagających zarówno prezentującemu (np. funkcja dodawania notatek widocznych tylko dla prezentującego), jak i widzom (tutaj narzędzi jest wiele, od zaprezentowania estetycznej grafiki po funkcje multimedialne, takie jak nagrywanie ekranu). Wystarczy poświęcić nieco więcej czasu niż zazwyczaj, skorzystać ze wskazówek z poprzedniego wpisu, a nasza prezentacja znajdzie się na zupełnie innym poziomie.

    2. Prezi

    

    To popularna, w szczególności wśród studentów, przeglądarkowa aplikacja do tworzenia prezentacji, infografik i wielu innych materiałów służących do prezentacji treści. Prezi znana jest ze swojego interfejsu, który w przeciwieństwie do opisanego wcześniej PowerPointa jest nielinearny. 

  W praktyce oznacza to, że po obiektach zamieszczonych prezentacji można przemieszczać się swobodnie z zastosowaniem funkcji zooma, co zdecydowanie uatrakcyjnia przekaz i czyni go bardziej dynamicznym. Najlepiej zaprezentuje to poniższy filmik:

    Prezi jest więc atrakcyjniejszym, ale i nieco trudniejszym w obsłudze programem, z którym jednak warto się zapoznać. Oferuje wiele funkcjonalności niedostępnych w programie Microsoftu, a możemy korzystać z niego za darmo (dostępne są także płatne pakiety). Prezi być może uda się poświęcić osobny wpis, w którym pokażemy jak tworzyć nielinearne prezentacje.

    3. Canva

    To niezwykle ciekawa i jednocześnie intuicyjna aplikacja służąca do tworzenia grafik oraz prezentacji. Funkcjonalności Canvy nie sposób opisać jednym zdanie. Możemy w niej tworzyć posty na Facebooka czy Instagrama, zaprojektować logo lub baner, tak naprawdę dowolną grafikę, jaka nam się wymarzy. Do wyboru mamy wersję bezpłatną oraz płatną, która daje nam możliwość korzystania z ogromnej bazy elementów, grafik, szablonów czy zdjęć. 

    Otrzymujemy także znaczne możliwości w zakresie projektowania prezentacji, które możemy tworzyć na podstawie predefiniowanych szablonów lub własnego pomysłu.

    Tworząc prezentację pamiętajmy jednak o zasadach, które opisaliśmy w pierwszym wpisie (dostępnym tutaj) oraz o potrzebie ubogacania formy przekazu. Do tego możemy wykorzystać wiele narzędzi m.in. wykresy czy infografiki.

    Jeśli chcecie zdobyć większą wiedzę dotyczącą tworzenia infografik w Canvie, a także wykorzystywania narzędzi TIK w pracy nauczyciela, to zachęcam do skorzystania ze szkolenia dostępnego na naszej stronie. Link znajdziecie tutaj.

Zachęcamy do śledzenia bloga. Kolejne wpisy już wkrótce.

Autor: Tomasz Czech, specjalista w Krakowskim Instytucie Rozwoju Edukacji

Czytaj więcej »

Studia podyplomowe dla nauczycieli – dlaczego warto się kształcić?

2/08/2021

Studia podyplomowe dla nauczycieli – dlaczego warto się kształcić?

    Obowiązujący w Polsce system kształcenia nauczycieli opiera się przede wszystkim na wyższych uczelniach, które korzystając ze swoich ustawowych uprawnień prowadzą studia pierwszego i drugiego stopnia, a także jednolite studia magisterskie ze specjalizacjami nauczycielskimi oraz studia podyplomowe, które nadają szczegółowe kwalifikacje w zakresie danych przedmiotów. Studia podyplomowe, to dziś nieco zmarginalizowana przez MEiN dziedzina kształcenia. Czy z tego powodu należy z niej zrezygnować?

Krótka odpowiedź na postawione wyżej pytanie brzmi – Nie! Istnieje wiele powodów, dla których warto korzystać z możliwości jakie daje nam podyplomowe kształcenie. 

1. Pewne kwalifikacje

Prowadząc studia podyplomowe (samodzielnie lub za pomocą placówek pośredniczących w doskonaleniu nauczycieli), uczelnie opierają swoją działalność na trzech aktach prawnych: ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozporządzeniu w sprawie standardu kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela oraz rozporządzeniu w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli. Działanie uczelni wyższych w Polsce jest więc uregulowane, podobnie jak formy kształcenia, z których w szkołach tego typu możemy korzystać. Wychodząc od ogółu do szczegółu – kwalifikacje nadawane przez podmioty do tego uprawnione są pewne, a wedle zasady prawa lex retro non agit, tj. prawo nie działa wstecz, nie powinniśmy się obawiać także o respektowanie naszych kwalifikacji w przyszłości.

2. Indywidualizacja toku kształcenia

Uczelnie, w ramach posiadanej autonomii programowej, same opracowują programy studiów podyplomowych. Odpowiadają także za ich organizację i realizację procesu kształcenia, co należy do wyłącznych kompetencji uczelni. Wymaganiem nałożonym na uczelnie, dotyczącym prowadzenia studiów podyplomowych przygotowujących do wykonywania zawodu nauczyciela, jest realizowanie ich w zgodzie ze standardami kształcenia. Dobór środków, metod nauczania, formy przekazu, ilość godzin, a przede wszystkim ich jakość, to elementy, które uczelnia wypracowuje sama. Nie ma wątpliwości, że wyścig w tej kwestii trwa o jakość, dlatego studia podyplomowe zazwyczaj cieszą się lepszą organizacją czasu poświęcanego na wykłady i ćwiczenia, niż studia pierwszego czy drugiego stopnia.

3. Kadra ekspertów i praktyków

Wielokrotnie, w czasie naszej własnej drogi edukacji uniwersyteckiej spotykaliśmy się z prowadzącymi, którzy pomimo swojego stopnia naukowego lub tytułu profesorskiego niekoniecznie potrafili nauczyć nas czegoś praktycznego. W przypadku kadry na studia podyplomowe warto jednak korzystać z wiedzy ekspertów i praktyków w swojej dziedzinie. Szczególną wartość ma ten element w edukacji nauczycieli. Oparcie się na radach i metodach wypracowanych przez bardziej doświadczone osoby z branży pozwoli na wzbogacanie własnego warsztatu praktycznymi wskazówkami. Połączenie kadry praktyków i akademików, to ogromna zaleta studiów podyplomowych.

4. Organizacja i oszczędność czasu

Dobrze zaprojektowane studia, które przy tym odbywają się w trybie niestacjonarnym, to także oszczędność czasu. Oczywiście wymagają od nas weekendowego zaangażowania, najczęściej raz lub dwa razy w miesiącu, ale przy właściwym rozplanowaniu zajęć i efektywnym metodom nauczania, to także przestrzeń do nauki, socjalizacji i wymiany doświadczeń. Swoisty networking w zawodzie nauczyciela.

Wymienione powyżej cztery powody, dla których warto korzystać ze studiów podyplomowych. Kształcenie na tym poziomie to nie tylko pewne kwalifikacje oraz zindywidualizowany tok nauczania, ale także miejsce wymiany doświadczeń i metod. 

Zachęcamy zatem do korzystania z tej formy kształcenia, a także do zajrzenia na stronę Krakowskiego Instytutu Rozwoju Edukacji, który od przeszło 12 lat uczestniczy w procesie kształcenia polskich nauczycieli. 

Rekrutacja na studia podyplomowe (prowadzone także online), na naszej stronie.

Czytaj więcej »